Καταχωρώ εδώ, με την ευκαιρία των 60 χρόνων του πυρηνικού ολοκαυτώματος, δυο φωτογραφίες που μού 'στειλε από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου η Deirdre (των θλίψεων;), με την όψη των ορυζώνων...
Παράλληλα ξεφυλλίζω, ακόμη, το Κ της Καθημερινής της προηγούμενης Κυριακής με το αφιέρωμα στη σύγχρονη Ιαπωνία. Επιμελήθηκε την έκδοση η καλή φίλη, η Ανδρονίκη Χριστοδούλου. Την Νίκη εγνώρισα προ δεκαετίας σχεδόν. Εντύπωσε μού 'κανε η κοφτερή της ματιά και η θεία σιωπή της. Δουλειά της για τ' Αναστενάρια εθαύμασα τότε. Σήμερα αυτή ανά χείρας, με τις προσωπικές μαρτυρίες των επιζώντων του ολοκαυτώματος...
2 σχόλια:
Θυμάμαι τα "Όνειρα" του Κουροσάβα, τον πανικό των ανθρώπων και τη μετάνοια στην ιστορία για τον πυρηνικό όλεθρο...
Στο μεταξύ τα θύματα έχουν φτάσει,λέει, τα 242.437...
ΥΓ: Προς τι το κόκκινο μελάνι, φίλτατε;
Ναί! τα 'Ονειρα. Τα θεϊκά εκείνα όνειρα. Kι απ' ανάμεσα το... χωράφι με τα κοράκια του Van Gogh...
Υ.Γ. Γιά τις εντυπώσεις, φαντάζομαι...
Δημοσίευση σχολίου
πάρε και συ κόκκινο μελάνι και σχολίασε τούτο το κείμενο...