Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι
την ταπεινήν μου ψυχήν,
και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι καρδίαν,
θεονύμφευτε,
αλλ' η φως τετοκυία
το θείον και προαιώνιον,
λάμψον μοι το φως
το χαρμόσυνον.
Μέγας παρακλητικός κανόνας, ποίημα κυρού Θεοδώρου Δούκα του Λάσκαρι
και επιληπτικού (τροπάριο α' ωδής)
και επιληπτικού (τροπάριο α' ωδής)
-----
Ροδόπης μνημονεύουν τα μηνολόγια σήμερα.
2 σχόλια:
Tα νέφη (μετά)κινούνται. Είναι αθύρματα του αγέρα.Κάποια στιγμή διαλύονται και το φως λούζει και ζεσταίνει την καρδιά...
Αμήν.
Δημοσίευση σχολίου
πάρε και συ κόκκινο μελάνι και σχολίασε τούτο το κείμενο...