Ο Τελεσφόρος, ως γινώσκομεν εξ επιγραφών,
ελατρεύετο εν Επιδαύρω και εκαλείτο
σωτήρ, αλεξίπονος και επήκοος.*
[...] μέλη του εν Αθήναις Γερμανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου, επισκεψάμενοι τα Τρίκκαλα εν έτει 1892, ουδέν ηδυνήθησαν να εύρωσιν, ουδέ να υποθώσι πού ακριβώς έκειτο το Ασκληπιείον, μόνον εντός της σημερινής πόλεως εύρον τα εξής πήλινα αντικείμενα· ειδώλιον Τελεσφόρου, αλέκτορα πήλινον, και βρέφος εσπαργανωμένον, ασφαλή τεκμήρια της υπάρξεως εν Τρίκκη του Ασκληπιείου. [...]
[...] νομίζουσι δε ότι το ιερόν ζητητέον παρά την προ 20 ετών καείσαν και ήδη ανοικοδομηθείσαν Μητρόπολιν, όπου παρά την αριστεράν όχθην του ποταμού [Ληθαίου] κείνται δύο εκ μαρμαρίνων πλακών βρύσεις, αίτινες κοινώς Γούρναι καλούνται. Η γνώμη τούτων φαίνεται πιθανωτέρα, διότι παρά τας Γούρνας σώζονται αρχαία ερείπια, η δε πέριξ θέσις είναι θαυμασία και κατάλληλος δι' Ασκληπιείον.
Έτι δε, επειδή ο Επιδαύριος Ίσυλλος αναφέρει ότι υπήρχεν εν Τρίκκη άδυτον, εις ό κατήρχοντο οι μέλλοντες να λάβωσι την ίασιν, και βωμός, εφ’ ού έπρεπε να προσενέγκη προηγουμένως θυσίας ο μέλλων να καταβή εις το εκεί άδυτον του Ασκληπιού, ήκασαν ότι το άδυτον τούτο έκειτο περίπου εν τω μεταξύ της Μητροπόλεως, του όπισθεν αυτής κειμένου Σχολείου, και των μεσημβρινών κλιτύων του Φρουρίου χώρω. [...]
*
Επί του Φρουρίου, επί της ανατολικομεσημβρινής αυτού άκρας, σώζεται υψηλός πύργος λιθόκτιστος των χρόνων της Τουρκοκρατίας, εφ' ού υπήρχε μέγα ωρολόγιον. Ο γραφικός ούτος πύργος υπέρκειται της πόλεως και είναι ορατός εκ μακράς αποστάσεως, σήμερον δε ερημωθείς χρησιμεύει μόνον ως ενδιαίτημα κοράκων.
Π. Καστριώτης, Ανασκαφαί εν Θεσσαλία. Το εν Τρίκκη Ασκληπιείον (έκδ. Ευστρατίου, Εν Αθήναις 1903, επανέκδ. Πελασγός, Αθήνα 2002, σσ. 14, 15-16, 44).
-----
* Το motto εκ του ιδίου (ό.π., σ. 14, σημ. 31).