Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2007

για ένα σoυβλάκι

Το παιδί που ήρθε και στάθηκε στου Αντώνη (ενώ παράγγειλε ένα σουβλάκι) όχι μόνο με κοίταξε χαριτωμένα, αλλά μού έπιασε και τη κουβέντα. Βλέπεις, την εχθές, κρύωσε στο μάτς με τον Πανιώνιο κι εγώ τον ρώτησα αν έχει παρέα. "Τσού", μού είπε και τον πήρα και ανεβήκαμε μαζί στην Ακρόπολη (δωρεάν αυτές τις Κυριακές) μέχρι που μάς έδιωξαν οι φύλακες.


Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007

μια πρoσωπική ιστoρία


Απόψε σα να γέρνει ωραία το φεγγαράκι πάνω από τις σκεπές. 'Ομως εγώ για άλλο πράμα θέλω να πώ.

Για τα εγκαύματα, που σε κάθε περίπτωση αποτελούν μιά προσωπική ιστορία. Δεν έχουν να κάνουν με τρέχοντα γεγονότα. 'Εφτιασα μιάν Ραψωδία από δαύτα και κατά καιρούς τα συλλογίζομαι. Είχα μάλιστα επιλέξει κάποτε, ως motto, μιάν αράδα του Λάμπρου Καμπερίδη, που κάπως τα έδενε όλα μαζί. 'Εγραφε τότε, ο Λ. Κ.:

Είχε επινοήσει μιά αβλαβή
ρομαντική πλοκή, όπου τα πρόσωπα που τη βίωναν
χάνονταν σε αναλύσεις των πράξεών τους
και σε διανοητικές εσωτερικότητες.

Μπορεί να μοιάζει άσχετο αλλά δεν είναι. Τούς δίνει αυτό που τούς έλειπε. Το είχα αλιεύσει από ένα του κείμενο, δημοσιευμένο πριν από πολλά χρόνια στη ΣΥΝΑΞΗ (τευχ. 32, σ. 101 κεξ.). Το κείμενο έφερε τον τίτλο: άθεος έρως. Μού άρεσε, μού είχε κάνει εντύπωση και το κράτησα.

Τα εγκαύματα είναι καμπόσα και πολλών ειδών. Είναι συναρμοσμένα σε τρίπτυχα, σειρές εικοσιτέσσερεις και βάλε. 'Αλλα φέρουν τίτλους και άλλα όχι. 'Αλλα συνοδεύονται από μικρές λεξούλες, άλλα από φράσεις αρχαίες της ελληνίδας φωνής που ταίριαξαν με το κυρίως σώμα ή στάθηκαν αφορμή για το πλάσιμό του. Κάθε έγκαυμα είναι συνήθως α', β' ή γ' βαθμού.

Το παροξύτονο στο προηγούμενο post που παίζει με την λατινική λέξη vespa είναι approvato, δηλαδή ανταποκρίνεται με κάθε λεξιλογική του αναδίπλωση στην πραγματικότητα. Ωστόσο το αφιέρωσα στον provato, πέρα για πέρα, για τον καλό και προσηνή του χαρακτήρα. Νομίζω πως είναι μία διαδικτυακή φυσιογνωμία που ξεχωρίζει για την ειλικρίνεια και την χαρά του Θεού.

Περιττό να αναφέρω πως έχω λατρεύσει τον ανεψιό του.


Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

εγκαύματα 8, 1


ΠΑΡΟΞΥΤΟΝΟ

apProvato

Βέσπα, στα λατινικά η σφήκα
Κι ο αναβάτης επάνω στη
μοτοσυκλέτα ως σφίγγα.


Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2007

πoιά νά ΄ναι η άγρια χαρά;


Θέλω να γράψω κάτι για την Ρούλα Πατεράκη. Ιερό τέρας! Προχθές (9 Ιαν.) εξόδιος ημέρα για τον Μπαντή, ψυχή του Θεάτρου Εμπρός. Κι αυτή, με άκρα αυστηρότητα, άνοιξε, για μιάν ακόμη βραδυά, την παράσταση της Ελληνικής αϋπνίας, την βασισμένη στο κείμενο του κύριου Φαϊσίδη [ποιός είναι αυτός;] για τον Βιζυηνό και την τρέλλα του.

Βρεθήκαμε να καθόμαστε σχεδόν δίπλα-δίπλα. Βάλθηκα να ρουφήξω ως το μεδούλι τη δουλειά της. Μια παράσταση που δημοσιεύει πάθη. Τα κατά κόσμον Πάθη του Γ.Μ.Β. Σβήσαν τα φώτα και βυθίστηκα κι εγώ.

Την γύρευα πίσω από κάθε μιά λέξη, έτσι όπως τοξευόταν από τα χείλη των ηθοποιών. Κάθε μιά κίνηση και το ψιλό στολίδι ακόμη, στ' ακροδάκτυλα του (βυθισμένου στο δικό του τραγούδι) Αβαρικιώτη – Βιζυηνού. Πίσω από κάθε μουσικό στροβιλισμό, κάθε ένταση χρωματική των φωτισμών, εκείνην μελετούσα και τους συνεργάτες της. Διαχειρίστηκε σοφά το υλικό της. 'Eτοιμη από καιρό. Μεθόδευσε την ιεροτελεστία. Δουλειά καμωμένη με ψιλό βελονάκι, και γώ κάτι τέτοια τα γυρεύω. Κάπως, λέω, να ξεδιψάσω.

Αποζητώ το καλό θέατρο. Την σφιχτοδεμένη παράσταση, όπως μόνον η ισχυρή συγκέντρωση του νού μπορεί να δώσει. Συγκέντρωση του σκηνοθέτη νού, δοσμένη σ' αυτό που είναι να κάνει. Χωρίς να αφήσει τίποτε να πάει χαμένο. Συμπληρώνει ψήφο-ψήφο τον καμβά, μέχρι ν' αγγίξει την τελειότητα.

Αποδόθηκε το έργο του Μισέλ με πιστότητα. Είναι, πραγματικά, άλλο πράμα να βλέπεις τους χαρακτήρες ενός βιβλίου με σάρκα και οστά, πάνω στο σανίδι να μιλούνε. Λοξογέλασα όταν αντήχησε στα αυτιά μου μέχρι και κείνο το «Υ.Γ.», το οποίο αντέγραφα για το διαδικτυακόν και μόνο φώς, ανάμεσα στα σχόλια, εδωδά, από κάποια σελίδα του βιβλίου παρμένο.

Για την ίδια την παράσταση εκτενές υπόμνημα θα βρείς κι εδώ, ανάμεσα στα εν πολλοίς αδιάφορα σχόλια των θεατών στο athinorama.gr. Κάποια γιοβάννα (georgiosh) αποδίδει πιστά τα μεγέθη.

Εγώ γυρνώ στην άγρια χαρά που καμώνομαι πως με παρασέρνει, σχεδόν ακροπατώντας, στους ναούς... της τέχνης. Την άγρια χαρά που δίνει τον προσωπικό τόνο στον γλιτωμό. Από τις χίμαιρες. 'Οταν με συντυχαίνει στα λυγρά λαγούμια.

Ναί, πρέπει να είναι από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής χρονιάς. Εύχομαι να δοθεί παράταση. Να την παρακολουθήσει κι άλλος κόσμος. Ψαγμένος. Να την ξαναδούν και όσοι θα την διψάσουν πάλι.


Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2007

λευκόπωλος ημέρα


"Ενώ ο Απολλώς ήταν στην Κόρινθο, ο Παύλος πέρασε τα μεσόγεια [τα ανωτερικά, λέει το πρωτότυπο] μέρη και ήλθε στην 'Εφεσο.
Εκεί βρήκε μερικούς μαθητές και τους ρώτησε, "Λάβατε Πνεύμα 'Αγιον, όταν πιστέψατε;".
Εκείνοι του είπαν, "Ούτε κάν έχουμε ακούσει αν υπάρχει Πνεύμα 'Αγιον".
(...)
Κατόπιν ο Παύλος πήγε στη συναγωγή και για τρεις μήνες μιλούσε με θάρρος. Συζητούσε και έπειθε τους Ιουδαίους περί της...".


-------
Τα αποσπάσματα από την σημερινή (τ' Α'γιαννιού) αποστολική περικοπή: Πράξεις των αποστόλων, (ιθ' 1-8).
Ο τίτλος, δυό λέξεις παρμένες από τον Αισχύλο.
Είναι ό,τι πρέπει για σήμερα.

Μη ρωτάς περισσότερα.


Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2007

σύρτις μικρά


Για «Ένα νησί θεονήστικο από συννεφιά».


Σκέφτομαι τι να πάρω μαζί μου από την χρονιά που πέρασε. Πρωτοχρονιά σήμερα και το παρόν διημέρευε.

*

Την χρονιά που πέρασε, λοιπόν, προέκυψε η κάπως άβολη συνεργασία με τον Μισέλ Φάις και μαζί της ένα κάδρο, που πολύ μού τράβηξε την προσοχή. Την πρώτη εντύπωση σχημάτησα στην γκαλερί ΧΩΡΟ ΤΕΧΝΗΣ 24, με την ευκαιρία της έκθεσης «Καλοκαίρι, μία συνάντηση» για την οποία άπλωσα μίαν αράδα εδωδά, όσο ακόμη αυτή διαρκούσε (-βρές το υπό στοιχείον τέσσερα. Βλέπε και το παράθεμα κάτω-κάτω στα σχόλια εκειδά, που ακολούθησαν). Είχα πεί, τότε, να το κλέψω αυτό το κάδρο. Και ο λόγος ήταν η έκπληξη που μού προξένησε η μούσα του φωτογράφου. Με υποδέχτηκε, μιλώντας κατευθείαν στο είναι μου.

Πρόκειται για ένα τρίπτυχο –έτσι παρουσίασε την δουλειά του, με τρίπτυχα- που φέρει αποτυπώματα παιδικού διάκοσμου κορασιάς γοργόνας στα βότσαλα, με ένα χαμόγελο. Για αυτό το χαμόγελο συζητάω.

Εν τέλει το κάδρο είχε την καλοσύνη να μού στείλει ο ίδιος, κατόπιν εορτής -το νήστεψα εγώ. Πώς ο φτωχός γυρεύει την μοίρα του...


φωτό: Μ.Φάις


***


Με την ευκαιρία και έτερα τινά, 2χ2:

* Η θεατρική παράσταση «Φεύγουσα Κόρη» συνεχίζεται μέχρι τις 7 Ιαν. στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ενώ τρέχει παράλληλα (μέχρι τις 10 τρέχοντος) και η παράσταση που βασίζεται στην «Ελληνική αϋπνία
» του Φάϊς, στο Θέατρο Εμπρός (στου Ψυρρή) σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Ποιές οι προθέσεις της, εδωδά.

* Ο στίχος στην κορφή είναι του Ζήσιμου Λορεντζάτου, (Μικρά Σύρτις, 10). Ο τίτλος του παρόντος παραλλάσσει την κρύφια συλλογή του, άρτι επανεκδοθείσα μαζί με τα υπόλοιπά του ποιήματα από τον 'Ικαρο. Σημείωσε πως στην Βιβλιοθήκη της Βουλής υπήρχε πάντοτε το δελτάριο – ένδειξη ακριβούς καταχώρησης- για την αναζήτηση της πρώτης εκείνης έκδοσης. 'Οχι όμως και η ίδια η έκδοση, η οποία εξέλιπε. Την είχε, ως γνωστόν, αποσύρει ο ίδιος.

* Περισσότερα για την εν λόγω έκθεση και αυτό το κάδρο από τον ίδιο τον Φάϊς, στην ιστοσελίδα του, εδωδά.