επιφάνεια

'Επιασα να καθαρίσω τα ψάρια. Τον θυμόμουνα να γλείφει τα δάχτυλά του και να λέει: «πόσο νόστιμα τα ψένεις, εσύ!» Μού 'λεγε κι άλλα παράξενα και με άναβε, όπως: «καβλώνω, μανάρι μου, όταν μυρίζω στα ακροδάχτυλά σου κρεμμύδι και σκόρδο». Και δός του εγώ σκόρδο και κρεμμύδι και ντοματούλα από πάνω φετούλες, να μοσχομυρίσει το σπίτι. 'Οταν πρωτομαγείρεψα γι' αυτόνε, τού έφτιαξα ολόκληρο ταψί ψητά φιλετάκια με πατατούλες, εκεί στην εξορία που τον επισκεπτόμουνα. Με το που το τράβηξα από το φούρνο, τόν είδα που τού 'τρεξαν τα σάλια πάνω απ' το ταψί. Εργένης! Ποτέ δεν μαγείρεψε κάτι από μόνος του. Κι εκτίμησε την προθυμία μου. Την άλλη φορά μπροστά σε μιά ομελέτα χτυπημένη με ντοματούλα τόν πήρανε τα ζουμιά.

Μαγείρευα νόστιμα. Δεν χωράει αμφιβολία. Τού 'λεγα: «ό,τι θέλεις! οτιδήποτε θελήσεις, ζήτα το και 'γώ θα στο φτιάξω». Με είχε τραβήξει κοντά του με τα γράμματα που μού 'στελνε απ' όλο τον κόσμο. 'Ενα του σημείωμα από το 'Ααχεν, κάποτε, με είχε τρομάξει: «Οι άνθρωποι που διάλεξαν να ζήσουν μοναχικά, κι αυτό για να ικανοποιήσουν για μιάν ακόμη φορά τον εγωϊσμό που θεριεύει μέσα τους…». 'Ετσι, ακαταλαβίστικα μίλαγε. Φοβόμουνα και τη ματιά του ακόμη, όταν με κάρφωνε και με λίγωνε και δεν ήξερα πού να κρυφτώ. Πού να τού κρυφτώ.

Τον είχα ή, μάλλον, με είχε κάνει να τόν αγαπήσω. Με τα καμώματά του, που κατεβαίναμε καμαρωτά την Σταδίου και ξαφνικά τον έχανα πίσω μου, να κουτσαίνει έτσι, στα καλά καθούμενα. 'Α, πώς σε ξεγέλαγε για να παίξει. 'Οταν τελειώναμε το φαγητό με έπαιρνε στα γόνατά του, για χώνεμα και χαμούρεμα μαζί. Αλλιώς δε σηκωνότανε από το τραπέζι. Μού άρεσε.

Την τελευταία φορά που πλαγιάσαμε μαζί (το έβλεπα, θα με άφηνε' η αρρώστια αυγάταινε βαρβάτη' δεν ήθελε να «φτερουγίσει» στο πλάγι μου) έσκουξα: «Μωρό μου, μ' αγαπάς;» Χωρίς να ενοχληθεί καθόλου συνέχισε να με καλαφατίζει με το απαράμιλλο: «Σκάσε και τρώγε!…». Και νά 'μαι τώρα, να τόνε βλέπω μπροστά μου και τού λέω: «σκάω και τρώω, μωρό μου!».

[Πάνω σε μιά πρόταση του Μισέλ Φάις. Δημοσιεύτηκε στο Hotel memory, συνοδευόμενο από την άριστη επί του προκειμένου εικαστική παρέμβαση της ζωγράφου Μαριλίτσας Βλαχάκη.]