Το ακριβέστερο είναι να μιλήσουμε για την ταύτιση Χριστιανισμού (πίστεως) και ομορφιάς, γιατί εδώ, η μεν θρησκεία βρίσκει την εκπλήρωσή της, η δε ομορφιά την αποκάλυψή της. Μόνο ο Χριστιανός μπορεί να πιστέψει ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Αυτό γίνεται σαφές στον «Ηλίθιο». «Είναι αλήθεια, πρίγκηψ, πως είπατε κάποτε, ότι τον κόσμο θα τον σώσει η ομορφιά; Κύριε –φώναξε δυνατά σε όλους-, ο πρίγκηψ ισχυρίζεται πως τον κόσμο θα τον σώσει η ομορφιά! Και 'γω ισχυρίζομαι, πως έχει τόσο χαριτωμένες ιδέες γιατί είναι ερωτευμένος... Μην κοκκινίζεται, πρίγκηψ, Θ’ αρχίσω να σάς λυπάμαι. Ποιά ομορφιά θα σώσει τον κόσμο; Είστε πραγματικός χριστιανός; Ο Κόλια λέει, ότι αυτοαποκαλείσθε πιστός χριστιανός» (Ο Ηλίθιος, Γ’ σσ. 52, 65). Γι' αυτή τη φοβερή δύναμη ή μάλλον αλήθεια, μπορούν να μιλούν μόνον οι Χριστιανοί και απ' αυτούς μόνον όσοι αγαπούν. Αν τότε λυπήθηκαν τον πρίγκηπα γιατί ήταν ερωτευμένος, σήμερα πρέπει να λυπούμαστε όλους εκείνους, που δεν αγαπούν· δεν ερωτεύθηκαν ποτέ την αλήθεια που ελευθερώνει, δεν αγάπησαν την ωραία αγάπη, που σώζει.
π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, Μαθητεία στην ομορφιά. Φιλοκαλικές δοκιμές (έκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2007, σ. 336).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου