Κάποτε, σε αυτόν τον τόπο, η αντίδραση για την αντίδραση θα πρέπει να παύσει.
Το τριώροφο, το οποίο, φαντάζομαι, θα απεχθανόταν ψυχή τε και σώματι ο συνετός τε και σοφός Τσαρούχης, -ο οποίος, ως γνωστόν, μόνον τα σμικρά διώροφα λαϊκά νεοκλασικά αποδεχόταν και ήθελε ν' ανεγείρονται εντός του λεκανοπεδίου- το τριώροφο, λέω, που είναι "τετραώροφο" και δήθεν νεοκλασικό, μάλλον βαρβαρικό θα το χαρακτήριζα, στον αριθμό 17 της Αρεοπαγίτου [το ζήτημα ιδές εις http://areopagitou17.blogspot.com/] έργο του Κουρεμένου και τρέχα γύρευε ποιανού τυχάρπαστου πολιτικού που έδωκε την άδεια για να ανεγερθεί εκειδά, κάτω από τον ιερό βράχο, διακόπτοντας την απρόσκοπτη από τα παρακείμενα προάστια θέα στην ιερά κλιτύ και το θέατρο του Διονύσου ...είναι τελείως έξω από την λειτουργική του χώρου, άσχετα από την ανάπτυξη ή όχι του Νέου Μουσείου, με τον γνωστό εξωφρενικό του εξώστη.
Και βέβαια πρέπει να γκρεμιστεί, άσχετα από τον αποχαρακτηρισμό του ή όχι.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή προτείνω, για να μή θιγούν και όσοι το θεωρούν "κομψοτέχνημα" (sic), να ανεγερθεί εκ νέου και μάλιστα με έξοδα του ίδιου του κράτους, στο παρακείμενο οικόπεδο της οδού με το επίσης σπουδαίο εις έτι σήμερον "κομψοτέχνημα" που θαυμάζει κάθε περιπατητής, στο νούμερο 23.
Είμαστε ένα έθνος αγκυλώσεων. Με μακρύ υστερικό ιστορικό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι πληθυσμοί της χώρας, κάτω από τις αχαλίνωτες επιθέσεις των media, των πληρωμένων καθοδηγητών της κοινής γνώμης, και του άλογου και άκομψου καταναλωτισμού της παγκοσμιο-ποιήσεώς μας, έχουν εξαχρειωθεί και εξαθλιωθεί. Συνεπικουρούν, στην εξαθλίωση, οι τραπεζικές στους απίστους πιστώσεις. 'Ολα μαζί τα κακά αυτά διαστρέφουν το υγιές αισθητήριο του λαού αλλοιώνοντας δόκησιν προτεραιοτήτων...
Τί μέλλει γενέσθαι στην κοντοχωριανοσύνη μας;
Αυτός ο λαός, εξαχρειωμένος και εξαθλιωμένος, δεν είναι ικανός για την επανάσταση. Μον' την γριά του ο καθείς θα έκαιγε ...για μιάν μυριάδα! ευρωπαϊστί.
εν όψει της Γιορτής του Βιβλίου
που θέλει ανθίσει την Παρασκευή δεκατέσσαρες
σήμερον Τετράδι στον πεζόδρομο.
-------
* Στον τίτλο μιά φράση από το περί των μυστηρίων, Ανδοκίδου (133).
** Η θέση μιάς των ιδιοκτητών της εν λόγω κακόγουστα υψωμένης πολλωκατοικίας, όπως δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία (10-7-2007), εδωδά.
4 σχόλια:
Σεαβαστές αυτοδικαίως οι απόψεις σας, πλην δεν μπορώ να μην απορήσω με την απολυτότητα του "πρέπει να κατεδαφιστεί".
Έχετε κάνει μια βόλτα στην περιοχή, να δείτε πόσο κυριαρχεί στο χώρο το εξαμβλωματικής αισθητικής μουσείο; Αν πρέπει να κατεδαφιστεί το κτίριο που έχτισε ο Κουρεμένος, τι πρέπει να γίνει με το μουσείο;
Μπορεί εσείς να θεωρείτε "βαρβαρική" (sic) την αισθητική του κτιρίου, και να επικαλείσθε και τον αείμνηστο Γιάννη Τσαρούχη -ή μάλλον, την άποψη που εσείς θεωρείτε πως θα είχε επί του θέματος-, πλην όμως η αισθητική των διόροφων νεοκλασικών δεν είναι η μόνη.
Λίγα όμορφα-τουλάχιστον, σύμφωνα με πολλούς από εμάς- κτίρια έχει η Αθήνα. Πρέπει να τα γκρεμίσουμε, χάριν της "απρόσκοπτης θέας" προς ένα κομμάτι της ιστορίας μας; Τι εξυπηρετεί μια τόσο αποσπασματική οπτική;
Μήπως θυμίζουμε τους Ελληνολάτρες εκείνους, που από την Ελλάδα κρατούν μόνο το ένδοξο, κλασικό παρελθόν και τίποτε άλλο; (λέω, μήπως...)
Καλημέρα, πάντως, και παρά τις διαφωνίες, σε περίπτωση που σας ενδιαφέρει, δηλώνω πως το μπλογκ σας είναι ένα από εκείνα που χαίρομαι να επισκέπτομαι.
Ευχαριστώ. Αντιπαρέρχομαι τους πυκνούς υπαινιγμούς. Την θέση του Τσαρούχη -για το πόσο "δένουν" με το περιβάλλον του κλειστού ορίζοντα της Αθήνας τα μικρά διώροφα, σε αντίθεση με τα τριώροφα και τετραώροφα της "βαυβαρικής" νεοκλασικής αρχιτεκτονικής-, θα αναζητήσετε ολόγλυφη στην Εισαγωγή που συνέγραψε, ο γέρων, για την δεύτερη έκδοση του λευκώματος του Σ. Β. Σκοπελίτη, Νεοκλασικά Σπίτια της Αθήνας και του Πειραιά (έκδ. Γνώση, Αθήνα 1987 - 3η συμπληρωμένη, σ. 20).
Το Νέο Μουσείο, παρά τον εξωφρενικό του εξώστη, είναι ευφυώς χωνεμένο στη γή που το δέχτηκε, και αρκούντως απομακρυσμένο από την ρυμοτομική της οδού γραμμή, ενώ το άνοστο τετραώροφο, παρά την πλουμιστή του πρόσοψη, που ασφαλώς με κυάλι μπορεί ο περιηγητής να απολαύσει, δεσπόζει του όλου χώρου... σκανδαλωδώς, αν με εννοείτε...
Υπολειπόμαστε σε απλή φρόνιμη σκέψη. Η περιχυμένη με σορόπια μάς δίδεται αφειδώς.
'Ολα αυτά τα κτήρια στη σειρά, καλόν θα ήταν να κατεδαφιστούν. Θα αναπνεύσει και θα ζωντανέψει έτι μάλλον ο χώρος, και αυτό είναι καλό για όλους μας.
Για τους άλλοτε ευνοημένους, και νυν πικραμένους, δεν έχω να προσθέσω τίποτε παραπάνω. Προεκλογική περίοδο διάγουμε και όλοι καταλαβαίνουμε πώς, πότε, ποιοί, ευνοούνται -και από ποιούς.
ποσο παράξενος ακούγεσαι φίλε μου
Αν αναλάμβανε ο καθένας την ευθύνη μιάς συνετής πρότασης δεν θα φθάναμε σε αδιέξοδα. Ευχαριστώ. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου