Στην Σουβάλα, κάποιο καλοκαίρι, μια κοπέλα, μετά το μπάνιο στην θάλασσα, ήθελε να φορέσει στεγνά ρούχα και τυλίχτηκε με μια πετσέτα. Προσπαθώντας να ντυθεί, τής έπεσε η πετσέτα... κι έλαμψε ο γιαλός, έλαμψε ο κόσμος όλος...
Κ. Παππής Γεωργίου, Βήσαλα (δημοσιευμένα στα Νεφούρια, τ. 29, Ιαν. 2012, σ. 15).
*
Τί άδειο που είναι το σώμα
χωρίς μελλοντικούς προσδιορισμούς...
χωρίς μελλοντικούς προσδιορισμούς...
Εμβόλιμο στιχάκι της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ από το ποίημά της «Μετά τα λουλούδια» (συλλογή∙ Ωραία έρημος η σάρκα, έκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1995, σ. 18).
*
Και λόγω δεκαπενταυγούστου, εκτός από τα τριακόσια παρωνύμια της Παναγιάς μας (βλ. εδωδά), προσφέρονται και οι τρεις λόγοι του Ιωάννου του Δαμασκηνού Εις την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, αγγλιστί, όπως ανευρέθησαν στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Fordham (New York, βλ. εδωδά).
-----
Στον τίτλο του παρόντος το επιστημονικό όνομα ενός βακτηρίου. Καλό δεκαπενταύγουστο! Ο ίδιος.
4 σχόλια:
Το βήσαλον, και τι ωραία που συνδέει ο ΝΔΤ την λέξη με τη μνήμη της Λιμνιώτισσιας γιαγιάς, λαμπρόν.
Το ίδιο κι ο εν στίχω σχολιασμός του
Φαντάζομαι δεν αναφέρεσαι, βέβαια, στο στιχάκι της σημαντικής μας ποιήτριας, Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, το οποίο και επισυνάπτω στην ως άνω ωραία (εις τύπον βησάλου) εικόνα του Ευβοέως και μάλιστα Λιμνιώτη κυρίου Παππή-Γεωργίου.
Δεν ξέρω, αλήθεια, αυτή καθ' αυτή η εικόνα σε έθελξεν καθόλου; Βλέπεις αποδίδεται αυτού όλο το νόημα της λέξης 'κόσμος', που μή νομίζεις, τη σήμερον δεν την πολυκαταλαβαίνουν οι άνθρωποι (της πτώσης, λέγε με φιλοδοξία, φιληδονία, φιλαρχία και καθόλου φιλοθεΐα).
Ο Ν.Δ.Τ. δεν φημίζεται, άλλωστε, για την μελέτη στίχων, πόσο μάλλον της ερωτικής, ίσως και αιρετικής ή βλάσφημης να πώ, κυρίας Κ. Αγγελάκη-Ρουκ, ούτε, βέβαια, για τον σχολιασμό ποιητικών κειμένων (κατά δήλωσή του!).
Η Αγγελάκη-Ρουκ, λοιπόν, με συγκινεί κατά πολύ περισσότερο από κείνην την ακαδημαϊκό (στην ομώνυμη έδρα). Και βλέπεις πόσο ο στίχος της που απίθωσα δίνει μπόλικο νόημα στον 'κόσμο' που μάς θέλγει.
Ο ίδιος.
'Υστερον: Επειδή ετέθη το θέμα, Η 'Φόνισσα' στο ντουλάπι (ήθελα να στο γράψω αυτό) είναι όντως πολύ ωραίο και δυνατό διήγημα. Από το προηγούμενο τεύχος των Νεφουρίων. Να μία ακόμη λέξη που συναρπάζει. Λαμπρός ο φιλόλογος!
Μα αγαπητόν τραγί.
βεβαιότατα η εικόνα αυτή καθ' αυτή είναι ΚΟΣΜΟΣ, κόσμημα.
Και δη, με ομηρικό απαύγασμα και σολωμική φωτεινάδα.
15αυγουστίατικα: Διάβαζα τα "Εσπεριδοειδή" στο ΦΥΤΟΛΟΓΙΚΟΝ του Π. Γεννάδιου. Θαυμάσιο. Εκεί βρήκα για δέντρο την επωνυμία ΑΕΙΓΛΥΚΟΣ. Δεν νομίζεις πως θα ταίριαζε τρυφερά Σ' αυτήν εκ της οποίας ύδωρ ζωής μας καταρδεύει και μας συνέχει μυστικώ τω τρόπω;
Αγαπητέ μου Α. Χ., σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου. Τις ποικιλίες αυτές, των εσπεριδοειδών, σαγκουΐνια και μη, αώρους καρπούς εισέτι κι όμως γλυκείς ώς τα μέσα, τούς γευόμαστε αείποτε... για να γλυκαίνουμε την ώρα και την στιγμή!
Πορτοκαλιά η αείγλυκος, λοιπόν, κι ενθυμούμαι τους στίχους του φίλου μου, πολύ κύριου Β.Ν. Μπόνου, απ' την συλλογή του άσσιστα, όπου μονολογεί κι απευθύνεται συνέχεια στην 'γλυκεία'... και ζητεί το πλήρωμα, μυστικώ τω τρόπω, που λες και σύ. Και σ' ευχαριστώ ξανά γι' αυτά όλα τα ενθυμήματα!
Κατά τα λοιπά... 'κτυπάω', ίνα μη είπω: 'βροντάω την λύρα μονάχος. Κι ας πρόκειται περί της γιανναρικής αναφοράς στον κόσμο - κόσμημα αρμονίας και τάξης (βλ. Σχεδίασμα εισαγωγής στη φιλοσοφία, έκδ. Δόμος, σσ. 18-19, μια αρχαϊκή, άλλωστε, πυθαγόρεια αντίληψη) και να θυμηθούμε εδώ και την δημοκρίτεια "λογική-κοινωνική επαλήθευση κάθε σημαντικής διατύπωσης: [...] "η γε φύσις του πικρού και του γλυκέος η αυτή φαίνεται πάσιν"" (του ιδίου, Ορθός λόγος και κοινωνική πρακτική, έκδ. Δόμος, σ.191), είτε για κάθε λουλούδι, νεφούρι και βήσαλον πρόκειται!
Ωραίος ο παίκτης!
'Ερρωσο! Χαίρε! Αγάλλου!
το ίδιο
Δημοσίευση σχολίου