54. Θυμούμαι νοσταλγικά τα πρώτα χρόνια στο μοναστήρι, όταν η εκκλησία [του αγίου Ιωάννου του Θεριστή στο Bivogni της Κατωϊταλιώτικης Καλαβρίας] ήταν ξεσκέπαστη, όπου φώλιαζε ο γκιώνης. Χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό. 'Ομως η χάρη του αγίου ήταν εμφανής. 'Ηταν ένα δένδρο μέσα που το αποχωρίστηκα με πολλή λύπη. Θυμάμαι τις ρωγμές στα χαλάσματα που χάριζαν τις αναπνοές στο ερείπιο. Ερχόταν κάποιος άλλος αγέρας από εκεί.
*
69. 'Ηταν μοναδική η στιγμή όταν για πρώτη φορά κόλλησα ένα κερί σε μια πέτρα δίπλα σε μια χαραμάδα. Αντίκρισα την πρώτη καπνιά στον τοίχο. Ξέφυγα από την αρχαιολογία.
μοναχός Κοσμάς, Λογισμοί και διαλογισμοί στη Μεγάλη Ελλάδα (έκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2011, σσ. 22, 27).
-----
Λίγα λόγια για τον ακτήμονα μοναχό κι εδωδά (την 7.5.2011).
2 σχόλια:
"Δραπέτευσα από την αρχαιολογία και εισήλθα στη ζωή..."
'Ετη πολλά, φίλε, για τους εορτάζοντες υιούς, την συνέχεια της ζωής. Ο ίδιος, εν μέσω χειμώνος...
Δημοσίευση σχολίου