ο φόβος

οι δύο άνδρες τα πήγαιναν καλά 

μεταξύ τους, 

καθώς τους ένωνε η βλακεία 

και η τεμπελιά τους *

[...]

Η επιτυχής ενασχόληση ακόμα και με τα απλά υλικά προβλήματα απαιτεί περισσότερη πνευματική ηρεμία και θάρρος απ' ό,τι φαντάζεται κανείς.

[...]

Ο φόβος πάντα μένει. 'Ενας άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει τα πάντα μέσα του, την αγάπη και το μίσος και την πίστη, ακόμα και την αμφιβολία∙ όσο ζεί, ωστόσο, δεν μπορεί να καταστρέψει τον φόβο: φόβο αδιόρατο, άφθαρτο και τρομερό, που διαποτίζει το είναι του, που χρωματίζει τις σκέψεις του, που παραφυλάει στην καρδιά του, που παρακολουθεί στα χείλη του τον αγώνα της τελευταίας του πνοής.

Τζόζεφ Κόνραντ, 'Ενα προκεχωρημένο φυλάκιο της προόδου (μτφρ. Γ. Λαμπράκος, έκδ. 8, σσ. 14, 40.-Το motto εκ της σ. 17).