Σιγά-σιγά να στάζει η Αγάπη
το νέκταρ των αγγέλων
στη διψασμένη γη.
Οι ξεραμένες μας καρδιές
πνίγονται στη βροχή
και τα στήθη μας σπάνε
καθώς ρουφάνε ουρανό.
Σιγά-σιγά, Κύριε
είμαστε πολύ φτωχοί
η συγγένειά μας μακρινή
και οι ώρες βαριές
σαν τις φιλά η Εδέμ.
Ο μπρούσκος σου αφρίζει
στα παλιά μας ασκιά.
Σιγά-σιγά, Κύριε
Μη μάς συντρίψει ο ουράνος.
Πάνος Λιαλιάτσης, από τη συλλογή «Ο φράχτης» [1965]», Λυρικό Ημερολόγιο (έκδ. Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, 2014. σ.42).
1 σχόλιο:
Ωραία τα αναπλιώτικα Θοδωρή
Δημοσίευση σχολίου