Υπάρχει πάντα ένα βαθύ νερό μες στη σιωπή σου κι
έρχονται κρυφά τ' αγρίμια για να ξεδιψάσουνε και να
πλυθούνε.
Υπάρχει απόψε μια χαραματιά.
Κι αν τύχει και γυρίσεις άξαφνα, πέφτει μακρυά μια
ντουφεκιά και σού φωτίζει όλο το πρόσωπο.
Ακούγεται η φωνή του κυνηγού.
Τ' αγρίμια από τη νύχτα φεύγουν.
Τάκης Σινόπουλος, από τη συλλογή «Πέτρες» [1972], περιεχόμενη στην συγκεντρωτική έκδοση Συλλογή ΙΙ (έκδ. Ερμής, Αθήνα 1997, σ. 45).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου