"Τουλάχιστον να ζούσε ο Εμμανουήλ Λεβινάς ή ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, έμπειροι και οι δυο της οδύνης να ατιμάζεται η πνευματική παράδοση του λαού τους από το κρατίδιο των φρικωδών εγκλημάτων. Μήπως και είχαν απόκριση στο ερώτημα που στη γλώσσα τους αρθρώθηκε για πρώτη φορά: «Τι ότι οδός ασεβών ευοδούται;» Δεν μπορεί να υπάρχει ευαγγέλιο πανανθρώπινης ελπίδας που να προσπερνάει με νοησιαρχικές αφέλειες το φρικτό ερώτημα για την αιτία του «κακού»".
Χρ. Γιανν. (Καθημερινή 13-8-06. 'Ολο το κείμενο εδωδά).
Δευτέρα 14 Αυγούστου 2006
ατίμωσις
7 σχόλια:
Καλημέρα σου, Πάνο. ΧΡΟΝΙΑ σου ΠΟΛΛΑ. Μεγάλη πανήγυρη σήμερα. (Αν είχα γιό θα τόνε γιορτάζαμε... Θα είχε το όνομα του πατέρα μου, δηλαδή).
Συγχαρητήρια και για την έκδοση του blook.
'Ε, εδώ ο "σοφός καθηγητής" ρίχνει τα βέλη του στην κατεύθυνση της σοφής Carla (της Carlottaς) και τούς περί αυτήν. Ποιός ο λόγος να προσθέσει στη λίστα τις σφαγές που "παραλείπει", αφού εκείνες ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ έλαβαν από όλον αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο συμφερτό την δέουσα προσοχή και την ας πούμε "δικαιοσύνη" που τούς οφείλαμε... (τρίχες).
'Οχι, πολύ καλά τα λέει εδώ ο "σοφός καθηγητής"... (ένα ακόμη απόσπασμα:)
"Ποιο θα είναι το επόμενο θύμα της σαδιστικής αυθαιρεσίας, ποιον λαό θα προγράψει το όποιο «λόμπυ» αποφασίζει τους χαρακτηρισμούς του «τρομοκράτη» ή του «άξονα του κακού»;
Μακελεύτηκαν οι Σέρβοι, οι Αφγανοί, οι Ιρακινοί, οι γηγενείς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου – ποιο επόμενο ολοκαύτωμα θα κρίνουν αναγκαίο για τους αινιγματικούς στόχους τους οι μεθοδικοί γενοκτόνοι;
Πού βρίσκεται, αλήθεια, ένα μήνα τώρα, η δεινή κυνηγός «εγκληματιών πολέμου» διαβόητη κυρία Ντελ Πόντε; Ακούστηκε ίχνος της πουθενά;"
Αλλά και η επίκληση του Λεβινάς γίνεται κατανοητή, αφού όλοι αυτοί οι Γιανναράδες και οι Ράμφοι κλπ.κλπ. εκεί στα Παρίσια, τον παρακολουθούσαν ανελλιπώς και κρέμονταν από τα χείλη του μεγάλου δασκάλου. Αυτόν δεν αντέγραψεν στα κυριακάτικα προ εικοσαετίας πρωϊνά στην τηλεόραση; Στο ύφος και στο λέγειν;
Τον επικαλείται τον γέροντα της οδύνης, μάλιστα, τώρα που και ο ειρηνιστής Αμός (Οζ) έλαβε το μέρος της φυλής. Πόσο διπλωματική η συνέντευξή του σε κυριακάτικη φυλλάδα όπου φέρεται να κλείνει εσπευσμένα το τηλέφωνο στην ανταποκρίτρια, δηλώνοντας ότι τον καλεί ο συναγερμός να κρυφτεί στο καταφύγιο...
Υ.Γ.: Καιρό είχαμε να τα πούμε. Φχαριστώ για το πέρασμα και το ρώτημα.
(Τί έγινε δεν έφυγες εσύ ή μόλις επέστρεψες από τις διακοπές...)
Τί ωραία να πίνεις τον καφέ σου το πρωϊ και να διαβάζεις blogs, να συνομιλείς και να σχολιάζεις ανοιχτά έναν φίλο συνομιλητή από την άλλη άκρη της χώρας!
Τί σου είναι τα blogs!!!
Την Παρασκευή του Πάσχα; Δεν την γνώριζα αυτήν την παράδοση...
Το blook, συνδυασμός του μορφήματος blog και book το σχημάτησαν οι ιθύνοντες. Δεν εδωδά το σχετικό λήμμα.
Πάνο, δεν είναι ότι τις ξέρουμε, είναι ότι έλαβαν προκλητικά δικαιοσύνη, έναντι των αντικειμένων. Πάνω σ' αυτό στήνεται όλο του το επιχείρημα. Ponte αναζητεί ο αρθρογράφος για τα νέα εγκλήματα.
Βέβαια, είναι όλο το σκηνικό καλοστημένο. Την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, δεν αναγνωρίζουν το Usa, το Ισραήλ και η Τουρκία. Κάτι ξέρουν. Κι έτσι η δικαιοσύνη καταντά καραμέλα εσωτερικής καταλάνωσης. Τρέχα γύρευε, δηλαδή.
Κάτι ψελίζει κι η NeuRomancer εδωδά. Κοίτα κι εδώ.
(Καλό υπόλοιπο σού εύχομαι. Νά 'ναι περαστικό αυτό στην μάνα σου).
Αγαπητέ φίλε.
Δεν λέω. Καταφέρνετε περισσότερο από κάθε άλλον στην επωνομαζόμενη και μπλογκόσφαιρα να μου δημιουργείτε πολύ έντονα συναισθήματα χαράς και ανάτασης ( με τα οργιαστικά σας ποιήματα) αλλά και στεναχώριας, άθελα σας σίγουρα αυτά, τα τελευταία.
Ποιος θα έκλαιγε αν το Ισραήλ καταστρεφόταν αύριο; Ποιος θα έκλαιγε τα δικά μας τα παιδιά, τα δικά μας τα σπίτια, τις δικές μας τις παιδικές αναμνήσεις;
Να ρισκάρω την πρόβλεψη. Κανείς δεν θα έκλαιγε. Ούτε για τα μάτια του κόσμου. Και με το Ολοκαύτωμα κανείς δεν έκλαψε, απλα, ο κόσμος ανατρίχιασε από τη φρίκη των εγκλημάτων που διέπραξε η χριστιανική Ευρώπη ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που ψιθύρισαν κάτι σαν " τα'θελαν και τα'παθαν" ή "Ας αντιστέκονταν! Πήγαν σαν τα πρόβατα στη σφαγή".
Όταν λοιπόν κανείς και ποτέ δεν κλαίει με ανθρωπιά για σένα,γιατί απλά κατά βάθος δεν σε αναγνωρίζει για άνθρωπο, τότε, αισθάνεσαι τραγικά μόνος. Μόνοι τους λοιπόν οι Ισραηλινοί πορεύονται όπως μπορούν και επειδή είναι μόνοι τους κάνουν τέτοια τραγικά λάθη. Και ας μην τους εγκρίνει ο κ.Γιανναράς τους Ισραηλινούς. Θα το υποστούμε και αυτό.
Έρρωσθε.
Μπά, δεν έφυγες για διακοπές εσύ;
Σού απαντώ για να διώξω κάπως το άχθος (ξέρω πως δεν θα τα καταφέρω).
Δεν ξέρω με τί ύστερες σκέψεις συζητάμε, αλλά αν σταθούμε στα σημεία θα δούμε πως ο Γιανναράς, εδώ, επικαλείται τον σοφό του δάσκαλο, κι όχι όποιον κι όποιον, αλλά τον σοφό του εβραίο δάσκαλο, για να εκφράσει την δική του θλίψη-οργή. Θέμα που εγώ το συσχέτησα πιο πάνω με την θέση που εξέφρασε ο πολύς 'Οζ.
Εκ των πραγμάτων, στεκόμαστε με το μέρος των αδυνάτων. Τον ισχυρό πώς να τόνε λυπηθείς. Θέλει και τα κάνει. Και όντως ο αρθρογράφος τεκμηριώνει το ποιός είναι ο ισχυρός. Ετέθη, λοιπόν, το έλλειμμα δικαιοσύνης και αυτό καταλογίζει μιλώντας για ιταμή σιωπή των ποικίλων Ντελ Πόντε. Βλέπεις, εμείς, το κάνουμε θέμα. Η δεινή Κάρλα ντελ Πόντε; 'Αφαντη. Και το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει την δικαιοδοσία της. 'Οχι, από σφάλμα, αλλά σκοπίμως.
Τον αδικείς, ανοίγοντας την παλιά συζήτηση για το ολοκαύτωμα. Δεν είναι ότι κάνουν λάθος οι Ισραηλινοί. Είναι ότι πράττουν εν γνώσει τους το κακό. Κι αν θές, το πράττουν, ακριβώς, απομακρυσμένοι από την πνευματική τους παράδοση. 'Ετσι αισθάνομαι ότι λέει ο Γιανναράς. Σκόπιμα κι εγώ χρησιμοποίησα αυτόν και όχι τον οποιοδήποτε άλλο λόγο από όλα αυτά που γράφτηκαν και γράφονται ένα μήνα τώρα για τούτα τα φριχτά κατορθώματα. Και δή, αυτό του το μικρό απόσπασμα χρησιμοποίησα για να αναφερθώ σ' αυτά τα γεγονότα.
Τα παιδιά πρώτα σκεπτόμαστε. Κι εγώ. Ενας κατεξοχήν παιδεραστής (και δεν πρόκειται να ερμηνεύσω εδώ τούτη τη λέξη). 'Ενα χρόνο τώρα το φυλαχτό μου είναι τούτο εδώ το εικόνισμα, γεννημένο απ' έναν άλλο (ή μάλλον τον ίδιο, αφού παντού είναι ίδιος) πόλεμο. Τα παιδιά της Σερβίας, χώρα που σκανδάλισε τον Πάνο στην αναφορά του ο αρθρογράφος, δες πως την κατάντησαν (τη μικρή Σλάτζανα) οι ισχυροί της γής Αμερικάνοι. Λογοδότησαν; 'Οχι.
Κύλησες ως το ολοκαύτωμα. (Το "τά 'θελαν και τά 'παθαν", νομίζω πως δεν θα το δεχτώ). Ναί, οι δήθεν χριστιανοί, πράττουν και έπραξαν αισχρά. Την διάκριση δίνει και πάλι ο εξέχων λόγος τούτου εδώ του πνευματικού ανδρός (διάκριση για το τί και το πώς και το ποιός):
"σήμερα δεν ισχύει ότι «ο φόβος φυλάει τα έρημα», αλλά ισχύει ότι η αφοβία, η ύβρη και η αλαζονεία (και η υποκρισία) των ισχυρών καταστρέφουν και αφήνουν απροστάτευτα τα «έρημα».
Ως ορθόδοξοι χριστιανοί δεν λυπούμαστε μόνο γι' αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο Λίβανο, αλλά τα καταδικάζουμε, όπως και καταδικάζουμε κάθε βία από οπουδήποτε και αν προέρχεται. 'Αλλωστε αυτό κάνουν και οι γνήσιοι μουσουλμάνοι και οι γνήσιοι εβραίοι, όπως οι χασιδίμ.
Η ορθόδοξη νηπτική παράδοση, ο μουσουλμανικός σουφισμός και ο εβραϊκός χασιδισμός είναι γνήσιες φωνές, που αντιτάσσονται σε κάθε εξωτερική βία και τρομοκρατία και αυτές πρέπει να ακουσθούν και να εξουδετερώνουν τους φονταμενταλισμούς που παρατηρούμε σε όλους αυτούς τους «χώρους».
Τα «έρημα» του Λιβάνου δεν θέλουν μόνο τη λύπησή μας, αλλά κυρίως τη δικαιοσύνη. Ζητούν από τους ισχυρούς της Γης να διακρίνονται από τη δικαιοσύνη, διότι με την αλαζονεία τους δικαιώνουν το προφητικό: «Ουαί οι μεθύοντες άνευ οίνου» (Ησ. κη'1)."
Ο μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος, στη σημερινή ελευθεροτυπία, τα γράφει αυτά. Αναζητεί τις γνήσιες φωνές, όπως ο κάθε διψασμένος... Αυτές θέλει ν' ακούσει...
Γι' αυτό, σού λέω. Μην μάς κολλάς στον τοίχο με το αφοπλιστικό ερώτημα περί ολοκαυτώματος (το έδωσες πολύ ωραία), όπως και ο Φάις με κάλυψε μιλώντας για "Κοινοτοπία του αίματος", κεντρίζοντάς μας, ακριβώς, στην βεβαιότητα πως η βία γεννά νέες γενιές βίας. Τί πιό τρομερό! Νά πώς ατίμωσαν την πνευματική τους παράδοση οι Ισραηλινοί.
Μακρηγόρησα. 'Ενα πές μου μόνο: η μάνα σου πώς είναι κεί κάτω;
Μπά, πού μπλόκαρε το link στον Φάϊς;
Κι όσο για τα ποιήματά μου... τρίχες λέω (ξανά). Δε πα νά 'παν διάφορα γι' αυτά. Ιδού ποίημα άφθαστο. Η Φρανκαβίλλα είναι νορμανδικό κατάλοιπο στην Νοτιοανατολική Ιταλία, λίγο έξω από την ευθεία που ενώνει τον Τάραντα με το Μπρίντιζι. Κι αυτή η κόγχη εδώ, είναι απομεινάρι των δεινών και τρομερών νορμανδών εκείνων, που ενώ κατέλαβαν κτήσεις-εδάφη ποτε βυζαντινά και έστησαν δικό τους σε αυτά βασίλειο ...υποτάχθηκαν ωστόσο στο μεγαλείο του ρωμέηκου-βυζαντινού πολιτισμού.
Βρήκα και συνέχεια σαυτά που λέει ο καθηγητής σας από το άρθρο της επόμενης κυριακής.
Δημοσίευση σχολίου