libidinosi amori, τουτέστιν 'εκ των πραγμάτων αγαπητά'

Ως γαρ άλλοι τας ηδονάς,
ούτως εκείνος
τους πόνους πάντως εφίλει
και ωραΐζετο. *

Τα χρόνια εκείνα ζούσα με μια γυναίκα. Δεν ήταν αυτό που αποκαλούν νόμιμη συμβίωση. Στη σχέση αυτή με είχαν οδηγήσει οι ανήσυχες ορμές μου και η απερισκεψία μου. Δεν πήγαινα όμως με άλλες και τής ήμουν πιστός. Με εκείνην έμαθα, από προσωπική πείρα, πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα στο σοφό συμβόλαιο του γάμου, που σκοπός του είναι η δημιουργία οικογένειας, και στους δεσμούς με σκοπό τον σεξουαλικό έρωτα. Στους δεσμούς αυτούς τα παιδιά είναι ανεπιθύμητα, ανεξαρτήτως εάν μετά, αφού γεννηθούν, μάς γίνονται εκ των πραγμάτων αγαπητά.

Αυγουστίνου, Εξομολογήσεις, βιβλίο IV, 2 (μτφρ. Φρ. Αμπατζοπούλου, έκδ. Πατάκης, Αθήνα 1997, τ. 1, σ. 195).

*

Η libido είναι η αγάπη των νεοπλούτων,
η εφεύρεση των νεοπτώχων της αγάπης.

Επειδή δεν μπορούν να έχουν αγάπη οι δυτικοί όταν δεν είναι πια λαός, -γιατί στους λαούς τους υπάρχει η αγάπη- ανακάλυψαν την libido. Με την libido έχουν
μια αγάπη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, προφυλαγμένη από τη μανική ζωοποιό κένωση, την ολοκληρωτική συνουσία με τον άλλο άνθρωπο.

Κ. Ζουράρις, ερωτόμενος στο περ. Σύναξη (τ. 17, Άνοιξη 1986, σ. 27).

-----
* Το motto όμως εκ του Υπομνήματος του Αγίου Φιλοθέου Κόκκινου, 'Οσιος Νικόδημος ο νέος, ο διά Χριστόν σαλός (περ. 1265-1307) (έκδ. Το περιβόλι της Παναγιάς, σ. 20) της Μονής του Φιλοκάλλους Θεσ/νίκης, ο ήδη εν έτει σωτηρίω 1319 παρασταθείς σε τοιχογραφία στο Καθολικό της Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου 'Ορους. Στο ίδιο υπόμνημα (παρ.3) ερωτά ο μετέπειτα Πατριάρχης: «Ποιός, δηλαδή, όπως εκείνος, δάμασε με δύναμη όσα γεννούν και αυξάνουν τα πάθη [-δηλαδή, τον θυμό και την επιθυμία, τα οποία κατά τους νηπτικούς Πατέρες πρέπει να υποταχθούν στο λογικό - γνωρίζουμε την ήδη τότε κρατούσα πλατωνική διαίρεση της ψυχής σε τρία μέρη∙ θυμικό, επιθυμητικό και λογιστικό-] και υποτάσσοντάς τα στο λογικό τα υποδούλωσε, ή μάλλον τα απονέκρωσε, για να πώ πιο σωστά;»! Και συμπληρώνει: «γ' έτι το των οφθαλμών προς δάκρυον γονιμώτατον». «Πόνοι» δε οι κόποι και οι κακουχίες... να σημειώσω καγώ.