οι κυνηγοί και εκείνοι που πιάνουν πουλιά

κάθε βράδυ η καμπάνα των σκελιών τους
με φωνάζει στον εσπερινό του πάρκου *

Οι κυνηγοί και εκείνοι που πιάνουν πουλιά, θέλοντας να πιάσουν πολλά περιστέρια, έχουν τη συνήθεια να εξημερώνουν λίγα περιστέρια, μετά τα αλείφουν με μύρο και τα αφήνουν να πετάξουν και να πάνε στο δάσος. Οπότε, τα άλλα άγρια περιστέρια, που αισθάνονται την ευωδία του μύρου, μαζεύονται κοντά σ' εκείνα και έτσι με τον τρόπο αυτό οι κυνηγοί πιάνουν πολλά περιστέρια. 'Ετσι κάνουν και οι άγιοι Αρχιερείς και Ιερείς και Διδάσκαλοι. Διότι κι αυτοί αλείφοντας εσάς τους χριστιανούς που πηγαίνετε στην Εκκλησία με την ευωδία της θείας διδασκαλίας και των χριστιανικών αρετών, μετά σάς απολύουν από την Εκκλησία. Και εσείς βγαίνοντας έξω και διδάσκοντας τους άλλους χριστιανούς, που δεν πήγαν στην Εκκλησία, εκείνα, που μάθατε, με αυτά παρακινείτε και εκείνους να πηγαίνουν στην Εκκλησία του Χριστού και να απολαμβάνουν την ίδια ωφέλεια.

αγ. Νικοδήμου του αγιορείτου, Πώς να πηγαίνουν οι Χριστιανοί στην Εκκλησία (μτφρ. Γ. Μαυρομάτης, έκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 2006, σ. 82).



-----
* Στο motto, βλάσφημο δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, από την συλλογή «Μικρά ποιήματα. Το κορμί και το σαράκι», όπως περιλαμβάνεται στο τομίδιο Ποιήματα (β' έκδοση, Διαγώνιος, Θεσ/νίκη 1992, σ. 165).