Η σάρκα έγινε σελίδα
το δέρμα χαρτί
το χάδι έννοια αφηρημένη
το σώμα καινούρια θεωρία του ανύπαρχτου.
Αλήθεια, πώς να περιγράψω
τη φύση όταν μ' έχει εγκαταλείψει
και μόνο στην πρεμιέρα του φθινόπωρου
θυμάται να με προσκαλέσει καμιά φορά;
Ελπίζω να βρώ το θάρρος
μια τελευταία επιθυμία να εκφράσω:
γδυτό ένα ωραίο αρσενικό να δώ
να θυμηθώ, σαν τελευταία εικόνα
να κουβαλώ το ανδρικό σώμα
που δεν είναι ύλη
αλλά η υπερφυσική ουσία του μέλλοντος.
Γιατί αυτό θα πει ηδονή:
ν' αγγίζεις το φθαρτό
και να παραμερίζεις το θάνατο.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, "Η αλλοτρίωση της έλξης", από την συλλογή Η ανορεξία της ύπαρξης (έκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2011, σ.27, με την αφιέρωση "Στον Κ.Ν."). Εδωδά και μιά της συνέντευξη στη Lifo.
*
Μονάχα όταν τρώμε ή κοιμόμαστε δεν επιχειρούμε πράγματα που μάς ξεπερνούν. Μονάχα τότε δεν διαπράττουμε το αμάρτημα της έπαρσης. Κι ίσως, ακόμα, όταν ερωτευόμαστε απλά, σαν ζώα.
Αργύρης Χιόνης, από τα «Περί ανθρώπου», της συλλογής Εσωτικά τοπία (έκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1991, σ. 49).
-----
Αφιερωμένα σου. Αν ερωτεύεσαι απλά, δίκην ζώου. Ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου