Ας μη σε κάμνη να διστάζης
ο λόγος του πολέμου των ατόπων λογισμών.
Θαυμασιώτερος γίνεται ο στρατιώτης αφού πληγωθή
και έπειτα πάλιν να σηκωθή
και πολεμήση και νικήση τον εχθρόν. *
Ο εχθρός μάς πολεμεί με τα πάθη και ημείς αυτόν με την προσοχήν εις τας κακούργους μηχανάς του και με τας αρετάς∙ εκείνος με την γαστριμαργίαν, την σάρκα και τας ηδονάς, ημείς να τον πολεμώμεν με νηστείαν, αγρυπνίαν, προσευχήν∙ εκείνος με την φιλοκοσμίαν, ημείς με την άρνησιν του κόσμου και την ησυχαστικήν ζωήν. Εκείνος με την φιλαργυρίαν, ημείς με την απροσπάθειαν και την ακτημοσύνην. Εκείνος με την αμέλειαν, ημείς με την σπουδήν. Εκείνος με τον θυμόν, ημείς με την μακροθυμίαν και την πραότητα. Εκείνος με την βλασφημίαν, ημείς με την δοξολογίαν και την πραότητα. Εκείνος με την υπερηφάνειαν, το πρώτον του και μεγαλύτερον όπλον, ημείς με την ταπείνωσιν, τον φοβερώτερον εχθρόν του.
[...] επειδή ζείς ακόμη εις τον κόσμον, αντιπολέμει τον και συ εις τους κακούς λογισμούς, με την σωτήριον προσευχήν, εσωτερικώς με το, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
Ιερώνυμου Σιμωνοπετρίτου, απόσπασμα από επιστολή του, δημοσιευμένη στο: Μωϋσέως Μοναχού [τα νυν Αγιορείτου], Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης. Ο γέρων της «Αναλήψεως» (έκδ. Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας, 'Αγιον 'Ορος 1982, σσ. 300-301. Στο motto, του ιδίου, σ. 304).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου