[...]
Θρεπτικό, βάλσαμο, χλιαρό ακόμη, αχ αυτό το γάλα είναι για να το πίνουμε, εντάξει, αλλά ας μην το κάνουμε και θέμα. Το γάλα όπως κι ο χυμός των λόγων μας δεν έχει προορισμό του εμάς –διαμέσου της κατσίκας και του μικρού της – αλλά μάλλον μια σκοτεινή αναγέννηση.
'Ετσι μάλλον στοχάζεται ο ενήλικος τράγος.
Υπέροχο κερασφόρο, στοχαστής που με σοβαρό ύφος επιδεικνύει τις ιδέες του, υπομένει το βάρος του με κάποια μνησικακία που οφείλεται στις ασήμαντες πράξεις που τού έχουν αναθέσει.
Κι είναι τα κέρατα στο κεφάλι του στοχασμοί μεταμορφωμένοι σε όπλα, τα οποία από υπέρμετρη φιλαρέσκεια έχει στρέψει προς τα πίσω.
Κι εξάλλου ξέρει πολύ καλά -από πηγές απόκρυφες που βαθιά μέσα του σφαδάζουν– Τί πράγμα, πόση αγάπη τον βαραίνει.
Αυτά μηρυκάζει με τα εκφραστικά του μέσα πάνω στο κεφάλι, καθώς κτυπά τη γή με τις οπλές του.
Francis Ponge, τελευταίο μέρος από το κείμενο «Η κατσίκα», στο∙ Η φωνή των πραγμάτων (έκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 1999, σ. 98-99).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου