το σενάριο της μεταφόρτωσης

Η δυσλειτουργία της διεπαφής είναι
ο τρόπος με τον οποίο οι μηχανές
αντιστέκονται στη φετιχοποίησή τους
και αναστοχάζονται κριτικά τις κοινωνικές σχέσεις
που τίς γέννησαν.*

Έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζει το διανθρωπιστικό σενάριο της μεταφόρτωσης του νού (whole brain emulation) από το ανθρώπινο βιολογικό σώμα σε ένα τεχνητό μέσο ή σώμα.

Το σενάριο της μεταφόρτωσης του νού, που αυτή την στιγμή φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, προϋποθέτει σημαντική πρόοδο στους τομείς της νευροεπιστήμης και των υπολογιστών.

Η πιθανή μελλοντική χαρτογράφηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και η μεταφόρτωση της συνείδησης σε ένα τεχνητό μέσο θα οδηγήσει πιθανότατα στη λεγόμενη ψηφιακή αθανασία και την υπερνοημοσύνη.

Με άλλα λόγια, ορισμένοι διανθρωπιστές θεωρούν πως το βιολογικό σώμα, περιλαμβάνοντας τον υλικό εγκέφαλο, είναι ένας περιοριστικός παράγοντας για την ανθρώπινη νοημοσύνη. Η απελευθέρωση της συνείδησης από τον εγκέφαλο θα μπορούσε να οδηγήσει στην αναβάθμιση της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Το σενάριο της μεταφόρτωσης του νού θεωρείται, μαζί με την ανάπτυξη της ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης μεταξύ άλλων, ένα μονοπάτι που θα οδηγήσει στην επίτευξη της υπερνοημοσύνης και της έλευσης της μοναδικότητας (singularity).

Επιπλέον, οι υπερανθρωπιστές οραματίζονται ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσουν τη θνητότητα του βιολογικού σώματος, καθώς η μεταφόρτωση του νού θα εξασφαλίσει ένα είδος ψηφιακής αθανασίας.

Δηλαδή, η μεταφόρτωση του νού σε ένα ρομποτικό ή ψηφιακό σώμα θα εξαλείψει την απειλή του θανάτου, επεκτείνοντας ριζικά το προσδόκιμο ζωής.

Αλέξανδρος Μπατάλιας, «Μεταφόρτωση του νού, ψηφιακή αθανασία και ανθρώπινη ταυτότητα», εν Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών (τ. 18, Σεπτ. 2023, σ. 23).

*

[...] Αντιδρούμε σπασμωδικά και νιώθουμε υπαρξιακά απειλούμενοι από κάτι που, αναμφίβολα, θα επηρεάσει τις δουλειές μας και τις σχέσεις μας, μόνο όμως όσο εμείς ως ανθρωπότητα επιτρέψουμε. Από την άλλη, δε διστάζουμε καθόλου να αλλάξουμε όλη την επικοινωνία μας βάζοντας ηλεκτρονικές συσκευές ως μεσάζοντες στη διανθρώπινη επαφή (επαφή: λέξη που μιλάει τόσο έντονα για άγγιγμα!).

Όλα τα παραπάνω μού υποδεικνύουν ότι μάλλον είμαστε υποκριτές. Υποκριτές στεκόμαστε ως τεχνολάγνοι ή τεχνοφοβικοί, σα να μην είναι ο άνθρωπος πίσω από τις τεχνολογίες. Υποκριτές που φοβόμαστε το κακό στην τεχνολογία, αλλά όχι στη δική μας καθημερινή πρακτική. Είμαστε υποκριτές που κάποιοι από εμάς πιστεύουμε σε έναν Θεό που δεν είχε προβλέψει την τεχνητή νοημοσύνη κι έτσι, τώρα που αυτή εμφανίστηκε, νιώθουμε ότι χάνει την αξία Του.

Τέλος είμαστε υποκριτές με έναν τρόπο που, δυστυχώς, δεν κρύβει κάν μια καινοτομία: λατρεύουμε το πλάσμα και όχι τον δημιουργό. Κάτι μού λέει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουμε. Ας πάψουμε να είμαστε υποκριτές και ας αναζητήσουμε, με την αφορμή της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου, ό,τι έχουμε ξεχάσει πως είμαστε.

Γιώργος Γιαννακόπουλος, «Γλώσσα μηχανής», εν Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών (τ. 18, Σεπτ. 2023, σ. 22).

-----
* Το motto όμως εκ του Μανώλη Πατηνιώτη, «Διεπαφές», στο ίδιο περιοδικό (Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, τ. 18, Σεπτ. 2023, σ. 16).