για την Μεγάλη Πaνaγιά

Τα ερείπια της Μεγάλης Παναγιάς, κάποιοι στύλοι μόνον και μιά καμάρα πλαϊνής θύρας αναστηλωμένα, θα βρεί ο περιηγητής της παλιάς Αθήνας και επισκέπτης των πασχάλιων αργιών, στην συμβολή των οδών Αιόλου, Αδριανού και Πανός.

Την κεντρική αυλή της πάλαι ποτέ Βιβλιοθήκης του φιλέλληνα Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και μία λιμνούλα, κατέλαβε από τον 5ον μ.Χ. αιώνα το τετράκογχον με τις χαριτωμένες κόγχες του, εις έτι γραμμένες στο δάπεδο.

Τον 12ο αιώνα την θέση ήδη κατείχε η βασιλική της Μεγάλης Παναγιάς. Πρόκειται για σημείο μέσα στην πόλη άγνωστο στους πολλούς, αν όχι και στους ίδιους τους αρχαιολόγους!

Στην παλαιά μητρόπολη της Μεγάλης Παναγιάς ιερουργούσε ο επίσκοπος Μιχαήλ Χωνιάτης (12ος αι.), όπως καταγράφω στο αρχικό κείμενο, την επίστεψιν. 'Εστεκε ολόρθη μέχρι την καταστροφή της από πυρκαϊά, που την έπληξε τα νεώτερα χρόνια, του νεοπαγούς ελληνικού βασιλείου, εκεί λίγο πριν λήξει ο προπαρελθών (19ος) αιώνας, οπότε κατεδαφίστηκε.

Εγώ; Πιάνομαι από τα κάγκελα ένα γύρω του χώρου και την κοιτώ με τις ώρες. Απ' όλες τις πλευρές.



-------------
1. Συμπληρώνεται το παρόν post με το εξώφυλλο του 112ου τεύχους του περιοδικού Οδός Πανός. Η φωτογραφία είναι του Ferdinando Scianna (όπως σημειώνεται στην ταυτότητα του τεύχους) και προσομοιώνει μιάν εικόνα από την επίστεψιν. Μελέτησέ την και θα δείς. Να γιατί θα ήθελα να συνοδεύει την διαδικτυακή της παρουσία.

2. Το εν λόγω κείμενο εγράφη με περιηγητική διάθεση και είναι εξαιρέτως αφιερωμένο. Το είδες. Το έναυσμα δόθηκε από τον ξενοδόχο και γνωστό επιμελητή εκδόσεων Μισέλ Φάϊς. Την αρχή έκαμε ο συγγραφέας και ποιητής Νίκος Δαββέτας (βλέπε εκειδά το Πορφυρό Δωμάτιο). Η επίστεψις ήδη πέρασε στα κατάστιχά μου, ως 'Aσημος γραφέας, στο Hotel Memory. 'Ολα τα κείμενα αυτής της συγγραφής φέρονται στοιχειωμένα από μιάν νοητή γραμμή. Ακολούθησέ την.

3. Το συγκεκριμένο 112ο τεύχος, πέραν του συμβολισμού που το συνοδεύει ως τίτλος (θυμήσου την πεφιλημένην Οδό του Πανός, όπως ρητώς εκειδά ομολογώ) έτυχε και διαδικτυακής παρουσίας. Αναφέρομαι στον ιστοτόπο του ερασιτέχνη(;) Χρήστου Δημάκη με το γνωστό του μεράκι.

Αλώνισε κειδά, και θα βρείς εκτός από τον πίνακα με τα περιεχόμενα, κάποια από τα κείμενα επιπλέον του τεύχους. Μα και άλλα τεύχη, πολλά. Αξίζει επαίνων ο Χ.Δημάκης (από το ΑΠΘ).