Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

ραίκηλον



Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;



Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μανώλης Λιδάκης

link: εδωδά



*


Βαρύ φορτίο για τον άνθρωπο η ψυχή,
αφάνταστα βαρύ για τόσο αδύναμο σκαρί.
Πάλι καλά που το ταξίδι
δεν κρατά πολύ. *


-----
* Το motto εκ του Αργύρη Χιόνη, από τα «Περί ανθρώπου», της συλλογής Εσωτικά τοπία (έκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1991, σ. 42). Ο τίτλος, όμως, είν' ο τόπος στον Θερμαϊκό Κόλπο, όπου κατέφυγε εξόριστος ο Πεισίστρατος προτού καταλάβει για τα καλά την εξουσία στην αρχαία Αθήνα. Είναι και ωραία λέξη που να πάρει, δεν μπόρεσα να τής αντισταθώ. Ο ίδιος [κι ας μη περινοστεύω εισέτι].



5 σχόλια:

Αντώνης Χρονικιώτης είπε...

ΡΑΙΚΗΛΟΝ το υπέροχον.

Αντιγράφω:
«Δήλωση Νικολάου Κολέση κατοίκου Περέ (=Περαίας)
περιφέρεια Μπαξέ Τσιφλίκι: στον αμπελώνα του βρέθηκε κίονας ύψους περίπου
2, 5 μ. με γ ρ ά μ μ α τ α »

Άρτεμιδει Ρηχειλία
εκ των εκείνης αχινών
ν ν
επί ίερήν
ν ν
4 Έλιανής Μαντως
επιμελητού Γ(αΐου) 'Οϋλίου
τόν ναόν, έτους ζισ'
σεβαστού του και γλτ'
8 μηνός Ι [ ca. 11 ]

το θείο τραγί είπε...

Πόθεν, όμως, η αντιγραφή;

Αντώνης Χρονικιώτης είπε...

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΝΙΓΔΕΛΗΣ
Αναζητώντας την αρχαία Ραίκηλο -
Αριστοτέλους, 'Αθηναίων Πολιτεία 15.2
και μία νέα επιγραφή από την Περαία της Θεσσαλονίκης

το θείο τραγί είπε...

'Α, για να δώ.

Εννοείς αυτήν εδωδά την ανακοίνωση εκ των Τεκμηρίων, (Συμβολές στην ιστορία του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου, τ. 10, Παρίσι, Δεκ. 2011) του καθ. Παντελή Νίγδελη πάνω στο 15,2 της Αθηναίων Πολιτείας του Αριστοτέλους σε συνάρτηση με μιαν υστερορωμαϊκή, επί το μάλλον ανορθόγραφη (σύνηθες κατ' εκείνην την εποχή), επιγραφή που βρέθηκε πριν από εκατό (100) περίπου χρόνια στην Περαία (το Πέραν της Σαλονίκης), κατάλοιπο απ' ένα αγροτικό ιερό της Αρτέμιδος και τα μετά σκιλλοκρομμύδων βακούφια του!

Χαίρε Μαντώ, η καθ' ημάς εορτάζουσα με ταις τεσσαράκοντα Θρακιώτισσαις στην αρχή της Ινδίκτου. Χαίρε!

Ενδιαφέρουσα ανακοίνωση. Αγαπητό το ραίκηλον, ράκηλον, ραχήλιον, ραχείλιον, ρηχείλιον και τα ρέστα. Thanks! Ο ίδιος.

Ραίκηλον, λοιπόν, νυν και αεί (δασυνώμενο)!

Αντώνης Χρονικιώτης είπε...

Ραίκηλον και βεβαίως δασυνόμενο.
Ενθυμούμαι τώρα εκείνο το "ροίβδος". Και φαντάσου το με δασεία και περισπωμένη.