αντίστασις κατά της αρχής

σπείρας γαρ εν δάκρυσιν, ευφροσύνη θερίζεις *

Ο δε ηγεμών ηνάγκαζεν αυτούς διά να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα, αλλ' οι άγιοι ουδόλως αυτό κατεδέχθησαν. Μάλιστα δε ο άγιος Πασικράτης, ότε εφάνη εις αυτόν το είδωλον του Απόλλωνος, υπήγε πλησίον αυτού και το έπτυσεν ειπών ότι αύτη η τιμή πρέπει εις αυτόν. Ευθύς λοιπόν έδεσαν αυτούς με αλύσεις και έρριψαν εις την φυλακήν. 'Εδειχνε δε ο άγιος Πασικράτης ότι έχαιρε διότι τον έδεσαν, όθεν εβάσταζε την αλυσίδα διά τον Χριστόν ως έν χρυσούν ενώτιον ή ένα περιλαίμιον στολισμόν. Επειδή η άλυσις εκείνη ήτον όργανον τού να κοινωνήση με τα πάθη του Χριστού, διά μέσου των οποίων ήλπιζε να σωθή. 'Επειτα έκβαλαν αυτούς από την φυλακήν και τους παρέστησαν πάλιν εις τον ηγεμόνα.

[...]

'Οθεν πλησιάσας εις τον βωμόν ο άγιος θεληματικώς εξήπλωσε την χείρα του διά να την καύσωσι. 'Ελεγε δε προς τον άρχοντα ότι η μεν σαρξ αύτη, επειδή είναι θνητή, διά τούτο και νικάται από την φωτίαν, καθώς βλέπεις, και ακολούθως φθείρεται και αναλύεται∙ η δε ψυχή ούσα άϋλος και αθάνατος και μη έχουσα φύσιν να φθείρεται από τα ορώμενα στοιχεία και πάθη, διά τούτο δεν νικάται, αλλά στέκει ακλινής και ακίνητος, διότι φυλάττεται αυτή διά να ζή εις την ζωήν την αιώνιον.

Εκ του Συναξαριστού Απριλίου (κδ΄) του αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου. Ο ίδιος.


----- 
* Στο motto ένα στιχάκι από το Κοντάκιο του αγίου Γεωργίου, όστις θα εώρταζε την εχθές, αν δεν ήτο μεθαύριο το του Κυρίου Πάσχα, οπότε μεταφέρεται η εορτή. Ωστόσο, το εύχομαι σε όλους.