ο τύπος του φιλοσόφου

'Εξω στο δάσος

κελαηδά ένα πουλί

ποιός είναι μόνος; *

Στον Θεαίτητο και στον Γοργία περιγράφεται ο τύπος του φιλοσόφου. Από τα νεανικά του χρόνια δεν γνωρίζει τον δρόμο για την πλατεία, δεν ξέρει πού είναι το δικαστήριο, η εκκλησία του δήμου ή οποιοδήποτε άλλο μέρος δημοσίων συναθροίσεων. Δεν γνωρίζει τους νόμους και τα ψηφίσματα, ούτε κάν στον ύπνο του δεν τού περνά η σκέψη να συμμετάσχη σε οποιαδήποτε ένωση, συνέλευση, πολιτικό γεύμα και να επιδιώξη την εξουσία: «αλλά τω όντι το σώμα του σαν να έχη πέσει και να βρίσκεται προσωρινά στην πόλη, ο νους του όμως αφού περιφρονήση όλα αυτά που νομίζει μικρά και ανάξια λόγου, όπως λέει ο Πίνδαρος, πετά παντού μετρώντας τα βάθη της γης και τα επίπεδά της και παρακολουθώντας στο στερέωμα την πορεία των άστρων και ερευνώντας συνολικά και λεπτομερώς την φύση κάθε πραγματικότητος στην ολότητά της και δεν συγκαταβαίνει σε τίποτε πολύ κοντινό του».

Ευγένιος Τρουμπετσκόϊ, Η κοινωνική ουτοπία του Πλάτωνος (μτφρ. Δ. Τριανταφυλλίδης, έκδ. Αρμός, Αθήνα 1999, σσ. 83-84). 


----- 

* Απ' αφορμή τούτο το σπάραγμα εικάζω πως, όπως παρουσιάζεται ο τύπος του Σωκράτη στις Νεφελές, έτσι ακριβώς ορίζεται και ο τύπος του φιλοσόφου στον Πλάτωνα. Στο motto, όμως, ολίγος Συμεών ιερομοναχός, εκ του βιβλίου του Συμεών μνήμα (έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 1993.-Εδώ εγγραφή της 5ης Αυγούστου 1993, με τίτλο: «Πρωί στο Κελλί»).