Διάβηκα πρωΐ μέσα στο κόσμο της ησυχίας
στάθηκα και μέτραγα την λύπη.
'Εβλεπα τη ζωή μέσα στο χώμα νάναι.
Και όμως εκεί που το σφίξιμο της καρδιάς γινόταν
πάνω στο μνήμα είχε πηδήξει ένα λουλούδι
ένα άλυκο τριαντάφυλλο.
Μεσ' το πρωϊνό, το δρόσο,
Έσταζε δροσιά και ομορφάδα.
Τόσο ζωντανό και όμως τις ρίζες
τις είχε επάνω στο μνήμα. Απ' τον τάφο εκεί
παίρνει ζωντάνια παίρνει ανάσα ανεβαίνει,
κλέβοντας από τον θάνατο την ζωή, για να δώσει ζωή!!
π. Γιώργης Αργυράτος, ποίηση αντι-ποίηση 152012/121659615 (ιδίοις αναλώμασι, Αθήνα, χ.χ., σ.71).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου