'Ενα πράγμα είναι σαφές: οι πρώτοι Χαλαπάδες είχαν σχέση με τη θάλασσα. [...] Από τη μεριά τους, οι Ντηνιακοί βρήκαν έναν άλλον τρόπο να ξεφύγουν από τη φτώχεια που προοικονομούσαν οι μικροί αγροί τους χωρίς να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους που επιφυλάσσει η θάλασσα και σε ό,τι αφορά αυτή καθεαυτήν τη ζωή αλλά και στις προσόδους τους.
'Ετσι, λοιπόν, μεταξύ του 1835 και του 1855, στράφηκαν στη μαρμαροτεχνία πολλές ντηνιακές οικογένειες, όπως οι Χαλαπάδες, οι Λαμπαδίτηδες, οι Απέργηδες, οι Φιλιππότητες, οι Λυρίτηδες, οι Κολιοί, οι Καπαριάδες, και άλλοι. Η μεγάλη επιτυχία των πρώτων εργαστηρίων οδήγησε στον πολλαπλασιασμό τους και στην εμφάνιση πληθώρας τεχνιτών. Εξάλλου, κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, μπήκαν στη δουλειά και οι σπουδαγμένοι αρχιτέκτονες. Εντέλει, πολλά εργαστήρια είτε οδηγήθηκαν στη χρεωκοπία είτε ο κύκλος εργασιών τους μίκρυνε και επικεντρώθηκε περισσότερο στις οικοδομικές εργασίες.
Μύρων Χ. Μπικάκης, «Γιανούλης Χαλεπάς: η ζωή και το περιβάλλον του», στο Γιανούλη Χαλεπά 142 ελεύθερα σχέδια (έκδ. Υψιλον, Αθήνα 2007, σσ.26, 27).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου