«Κι εσύ εκεί, χωμένος στα βυζιά της», επανέλαβε σε ένα τελικό συμπέρασμα αυτός ο παθιασμένος μπανιστηρτζής, για να πάρει αμέσως φόρα και να επιδοθεί σε ένα παραληρηματικό μάθημα λαγνείας και χρηστομάθειας συνάμα. «Βρε βλάκα, πού πήγες και χώθηκες; Δεν ήξερες πως από πολύ παλιά τα βυζιά δεν είναι μόνο για χάδια; Είναι εξίσου, και κυρίως, για ξύλο, για μαστίγωμα, για φτύσιμο και για χέσιμο. Βυζιά για γέλια και βυζιά για κλάματα. Για ζήτω και για κάτω. Για κούνια και για μπέλα. Υπάρχουν βυζιά αλλήθωρα και βυζιά προσηλωμένα, βυζιά που προπορεύονται και βυζιά που ακολουθούνε. Βυζιά να εξυμνήσεις και βυζιά να κατουρήσεις. Βυζιά να τα κάνεις τραπέζι και βυζιά να καθίσεις πάνω τους. Βυζιά βραστά σφιχτά και βυζιά μάτια, ξεκάρφωτα και καρφωμένα. Για πάσης φύσεως εξυπηρετήσεις και σκαμπίλια... Δεν είναι κάτι μοναδικό κι ανεπανάληπτο, όπως φαινόσουν να πιστεύεις από τον τρόπο που τής τα χάιδευες», είπε επιτέλους ο κύριος Υπολιμενάρχης ξεφυσώντας με ανακούφιση από μια εσωτερική κούραση που έδειχνε να τόν είχε φέρει στα όριά του, ενώ την ίδια στιγμή ο Ρήγας αδυνατούσε να απαλλαγεί από την εικόνα της θολής στεφάνης που περιέβαλλε τις θηλές του στήθους της Ασμάτ.
Δημήτρης Νόλλας, Ναυαγίων πλάσματα (έκδ. Κέδρος, Αθήνα 2009 2η, σσ. 63-65).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου