και έχει κολόνες ιβ΄

Και έτρωγεν αυτός ο άγιος κάππαριν ωμήν.*

Αναμέσον δε τριών βουνών κείται το άγιον μοναστήριον, εκκλησία ωραιοτάτη και περιφανής· έναι και μολυβοσκέπαστη και έχει κολόνες ιβ΄ μαρμαρένιες ωραιότατες.

Περί των κολόνων

Και εις πάσαν κολόνα έχει όλου του χρόνου των αγίων, όσους έχει το συναξάρι, τα λείψανα βαλμένα με τέχνη μέσα εις τες κολόνες. Και πάσα κολόνα έχει μίαν εικόνα και πάσαν εικόνα έχει τους αγίους όλους ιστορισμένους καταλεπτώς, μάρτυρας και ιερομάρτυρας, αρχιερείς και ιερείς, οσίους τε και οσιομάρτυρας, άνδρας τε και γυναίκας. […] Και αυτές οι κολόνες, οπού έχουν τα άγια λείψανα μέσα, είναι βουλλωμένες με χρυσές βούλλες από τον καιρόν αυτού του βασιλέως Ιουστινιανού, οπού έκτισε το αυτό μοναστήριον.

*

Και πλησίον των δύο χορών, ήγουν εκεί όπου ψάλλουν οι πατέρες εις τον ναόν μέσα, έχει μίαν εικόνα μεγάλη και έναι εις την μέσην η υπεραγία Θεοτόκος ζωγραφισμένη πάνυ ωραία και γύροθεν της εικόνος έχει όλες τες εορτές αυτής ιστορισμένες. Και λέγουν τινές ότι αυτή η εικόνα ελάλησε τινός καλογήρου. Άπτει έμπροσθεν αυτής της εικόνος κανδήλι ένα ακοίμητον, ομοίως και εις την εικόνα της Υπαπαντής έτερον κανδήλι ακοίμητον. Και εκ δεξιών της Αγίας Βάτου έναι μέσα εις τον τοίχον τα λείψανα των αγίων πατέρων, ήγουν των αββάδων των εν Σινά και Ραϊθού αναιρεθέντων υπό βαρβάρων ανθρώπων [...]

*

Εβουλήθη δε [ενν. ο βασιλεύς Αλέξανδρος ο Μακεδών] να εβγάλει και το χώμα να κάμει τόπον να σμίξει την Ερυθράν Θάλασσαν με την άλλην θάλασσαν, όπου έναι εις το μέρος της Παλαιστίνης γής και του Γαζίου. Και έναι απαυτού έως την χώραν του Γαζίου τριών ημερών διάστημα. Λοιπόν ο Θεός δεν ήθελε να γένει το έργον τούτο, ήγουν να ενωθούν οι δύο θάλασσες, και αφήκεν αυτήν την βουλήν ο Αλέξανδρος και υπήγε και επολέμησε τόπους πολλούς και έλαβεν αυτούς.

*

Και αυτού εις το όρος απάνω ανέβαιναν οι καλόγεροι και είδαν εις το μοναστήρι του Αγίου Ηλίου του προφήτου πως άναψεν ως κάμινος όλον το μοναστήρι και εσέβησαν μέσα και ουκ εφλογίσθησαν.

και εγένετο βασιλεύς του ματαίου βίου
και την ψυχήν του εζημίωσεν.**

Σ. Καδά, Προσκυνητάρια του αγίου και θεοβάδιστου όρους Σινά από δέκα ελληνικά χειρόγραφα 16ου-17ου αι. (έκδ. Ιδρύματος Όρους Σινά, Αθήνα 2003, σσ. 75-76, 76-77, 79-80, 83). Αποσπάσματα εκ της «Διηγήσεως περί του όρους Σινά» κατά το χειρόγραφο Μεγίστης Λαύρας Μ 39.20 – Το motto εκ του ιδίου (ό.π., σ. 83), ενώ το δεύτερο, για τον Μεγαλέξανδρο, είναι εκ του χειρφ Δοχειαρίου Φ. 393.2 (ό.π., σ. 223).