η ψευδαίσθηση επανάσταση

κι ας δώ κ' εγώ την φύσι λόγο,
κάνε την είχε ερωτικά ποιήσει ο λογισμός μου,
παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;*

Ηλίας Λάμβδα: Εγκοπών Α΄

Το ημερολόγιο

29 Φεβρουαρίου
[...]
Σήμερα το πρωί. Τρίτο σχεδίασμα. Κατόπιν ξαναδιαβάζω τον «Πρόλογον περί του βίου και των έργων του ποιητού» του Παλαμά. Πενία. Απορία. Σημαδεύω κάποια πράγματα. Ο γέροντας της Ασκληπιού φρικτά, απροσδόκητα όμοιος με το γερόντιον της Αλεξάνδρειας. Ιδία η προς εαυτόν κίνησις, ιδία η εγωιστική αντίληψη. Αγαπημένοι, πολυαγαπημένοι Νάρκισσοι.

Μια υπόσχεση. Αυτό το τετράδιο να συνεχιστή. Να γίνη η ημερολογιακή εγκοπή τόπος ζωής και η φτωχή ημέρα μέλος του φανταστικού, του ηδονικού σώματος της Λογοτεχνίας.

1 Μαρτίου
[...]
Ώρα δέκα το πρωί. Διαβάζω το «Le Cimetière Marin». Ο Valéry, από μάγος της άλγεβρας, ταχυδακτυλουργός της αριθμητικής.

2 Μαρτίου
Ενέδρα νηφάλια, για διάβασμα. Ξανακύτταξα το «Ο Καβάφης του Σεφέρη». Κτερίσματα και ψιμύθια, αλειτούργητα λείψανα, μιας οργανωμένης ευαισθησίας η οποία δεν καταδέχτηκε, δεν αξιώθηκε να τραπή σε ευαίσθητο όργανο-πληγή που διαπυούται προτού ματώση.

Μ' όλο που γυροφέρνει, ποίημα το ποίημα, τρόπο τον τρόπο, τον Λογιστή της Αλεξάνδρειας, ο Σεφέρης δεν ακούει (δεν μπορεί να ακούση) την αλφάβητο της καβαφικής στίξης.

Μού έτυχε, μελετώντας τον κοινότοπο αυτόν διπλωμάτη, να μουρμουρίσω: καιρός να πιούμε την μπύρα μας στον κοντινότερο καφενέ.

*

Φίλοι, αυγές, ίσκιοι

Νάσος Βαγενάς

[...]
Κι είμαστε πια ένας «ασπούδαχτος» τυπογράφος είμαστε
τώρα και εσαεί ο Πάτροκλος Γιατράς, πολιτικός κρατούμενος,
μεταφραστής.

Πεθαίνουμε Πάτροκλε, σ' ένα δωμάτιο φτωχικό του Πειραιά.
Μια αδαής σπιτονοικοκυρά θα κλείση τα μάτια μας εν ειρήνη
κι ύστερα θα πετάξη τα χαρτιά μας στα σκουπίδια. Προς το τέλος
μάς μέλλεται να εγκωμιάσουμε ό,τι μισήσαμε· αυτό ακριβώς που
επιθυμούμε.

Η ψυχρή σελήνη, το στήθος τρυφερό μιας γυναίκας, η ψευδαί-
σθηση επανάσταση,
το συρματόπλεγμα τής Μακρονήσου σεληνιασμένο, ο μονότονος
αντίλαλος των ιάμβων.
Όνομα δεν έχουμε. Τα στήθη μας, τα μπράτσα μας, τα πρόσωπά
μας
συμφύρονται. Σιγά σιγά το αληθινό μας σώμα σχηματίζεται.

Λέγομαι Πάτροκλος Γιατράς. Πριν γεννηθώ εν δόξη και τιμή και θαύματι, για σάς τους δυό έχω πεθάνει.

Ηλίας Λάγιος, Πράξη υποταγής (έκδ. Ερατώ, Αθήνα 2000, σκόρπιοι στίχοι, σσ. 32, 32-33, 51-52). - Το motto εκ του ιδίου (ό.π., σ. 33).