και περί της ημέρας της Αναστάσεως

«Αν η σάρκα υπάρχει εξαιτίας τού πνεύματος,
αυτό είναι θαύμα,
αν όμως το πνεύμα υπάρχει εξαιτίας τής σάρκας
αυτό θα ήταν θαύμα θαυμάτων»

Κατά Θωμάν Ευαγγέλιο

[...] πρέπει να επισημανθεί ότι η ασυνέπεια τής συχνά επαναλαμβανόμενης ρήσης τού Ιησού για την ανάστασή του, τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του, είναι καθαρά φαινομενική αν κάποιος λάβει υπόψη τον τρόπο ορισμού τής ημέρας στο εβραϊκό ημερολόγιο.

Σταυρώνεται πριν δύσει ο ήλιος την Παρασκευή, οπότε με τη δύση περνά η πρώτη ημέρα, μεσολαβεί το Σαββάτο και η υποτιθέμενη ανάσταση συμβαίνει, όπως αναφέρεται στα Ευαγγέλια «Τη δε μιά των σαββάτων όρθρου βαθέος» (Λουκ. 24:1), κατά το ξημέρωμα της 1ης ημέρας της εβδομάδος, δηλαδή όντως κατά την 3η ημέρα από του θανάτου του σύμφωνα με τη λογική τού ημερολογίου τους.

Ενώ δηλαδή μεσολαβεί πραγματική διάρκεια περίπου 1,5 24ώρου, η ανάσταση συμβαίνει όντως την 3η ημέρα από του θανάτου του.

*

[...] Ο Απόστολος Παύλος, στην Α' Επιστολή προς Κορινθίους [5:7, 15:20] αναφέρει ότι ο Ιησούς θυσιάστηκε, εγκαινιάζοντας μια νέα θυσία και ένα νέο Πάσχα, συνδεόμενος έτσι με τη θυσία του πασχαλινού αμνού κατά το εβραϊκό Πάσχα.

Πολλοί βλέπουν εδώ μια χρονολογική αναφορά της θυσίας τού Χριστού στην 14η τού Νισάν, κατά την οποία τελείτο η σφαγή των αμνών κατά το εβραϊκό Πάσχα μεταξύ 3 μ.μ. και 5 μ.μ., ενώ το δείπνο τού Πάσχα συνέβαινε κατά την αρχή τής 15ης τού Νισάν, μετά δηλαδή τη δύση του ηλίου και την έναρξη τής νέας ημέρας (Λευιτικόν 23:5, Αριθμοί 28:16).

Σε άλλο σημείο της Επιστολής αναφέρεται ότι ο Ιησούς αναστήθηκε ως απαρχή των κεκοιμημένων, βλέποντας κάποιοι και σε αυτήν τη ρήση μια χρονολογική αναφορά για την ημέρα τής Ανάστασης στην ημέρα τής εορτής τών πρώτων καρπών που εορταζόταν την 16η τού Νισάν (Λευιτικόν 23:11, Αριθμοί 28:26), την επομένη δηλαδή τού Πάσχα, όπως προκύπτει και από τη διήγηση τού Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, όπου ο Ιησούς παραμένει στον Άδη το Σάββατο, ημέρα τού Πάσχα και ανασταίνεται την επομένη.

Οι αναφορές λοιπόν τού Παύλου, έστω και συμβολικά διατυπωμένες, είναι απόλυτα συντονισμένες με τις ημερολογιακές αναφορές τού Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου για τον θάνατο τού Ιησού την παραμονή τού Σαββάτου τού Πάσχα και την Ανάστασή του την επομένη τού Σαββάτου τού Πάσχα.

«Και αυτός Ιησούς κατά την ημών σωστικήν αγαθουργίαν
εις εκφαντορικήν εληλυθώς τάξιν
«Άγγελος μεγάλης βουλής» ανηγόρευται.
Και γαρ ως αυτός αγγελοπρεπώς φησίν,
όσα ήκουσε παρά του πατρός ανήγγειλεν ημίν».*

*

Τους Αγίους στην Εκκλησία μας τούς τιμούμε γιατί πέρασαν τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής. Δηλαδή από το στάδιο της καθάρσεως της καρδιάς μέσω της βαθειάς ταπεινώσεως και μετάνοιας, έφτασαν στο στάδιο του φωτισμού του νού και έτσι απέκτησαν τη νοερά προσευχή και τέλος στο στάδιο της θεώσεως και της θεοπτίας.

Μάρκος Ν. Δενδρινός, Αναζητώντας το έτος Μηδέν. Επιστημονική εκτίμηση των ημερομηνιών γέννησης, θανάτου και ανάστασης τού βιβλικού Ιησού με βάση τις ευαγγελικές περικοπές και τα ιστορικά στοιχεία της εποχής (έκδ. Αρμός, Αθήνα 2021, σσ. 46, 47-48). -Ως motto το motto του ιδίου βιβλίου (ό.π., σ. 9). Ενώ χαμηλά ως motto κατακλείδα φθέγμα και γράμμα Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Στο κλείσιμο σπάραγμα λόγου λαϊκού τινός ιεροκήρυκος.