αυτοκίνητον

«το πνεύμα [...] είναι αυτοκίνητον, ότι μοναχόν του κινείται...» *

Κι ύστερα μνημόνευε το πώς οι πνοές γίνονται γράμματα. Το φέρω, για παράδειμα, έγινε φέρνω. Κατιτίς εγεννήθη απ' ανάμεσα επειδή, άλλοτε, προϋπήρχε κάποια πνοή, πνοή αρκούντως διακριτή από την αρχαιότητα. Κι ιδού το νύ!

*

[...]

Τέλος η Ελένη του Κρητικού, η κυρά του θαλασσάχραντου άντρα και η ανυπόμονη της αγιασμένης κοιλάδας, προετοιμάζει την ανύψωση του ποιητή από το δεύτερο αναβαθμό της θηλυκής γνώσης στον τρίτο, από τη γυναίκα στη μούσα

[...]

Κι ακολουθεί και η σημαίνουσα σημείωση του ίδιου ερευνητή [Λιαντίνη] για το άπαξ αναφερόμενο στο έργο του Σολωμού όνομα της Ελένης, το οποίο μάς παραδίδει πλάι στον Κρητικό του [δες, βέβαια, τον κάτωθι ανορθόγραφο στίχο με τα κόκκινα] ο ζακυθηνός ποιητής∙

Η αρραβωνιαστικιά του Κρητικού, που είναι πρόσωπο διαφορετικό από τη φεγγαροντυμένη, στα Αυτόγραφα 'Εργα (σ.359) αναφέρεται με το όνομα της Ελένης:

καi τiν Ελενi αστοχiσα κι ελεγα «μνiστiτi μου»

[...]

Δημήτριος Λιαντίνης, Χάσμα Σεισμού. Ο φιλοσοφικός Σολωμός (Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών 1978, ιδ. έκδ., Αθήνα 2000, σ. 78 και σημ. σ. 165).



-----
* Το motto εκ του Δαμασκηνού Στουδίτου (του κατόπιν Ναυπάκτου, ο οποίος έζησε περί το 1560 μ.Χ.) από το συμπίλημά του "Θησαυρός". Κατόπιν δικά μου λογάκια κι έπεται ο στοχαστής του Ταϋγέτου. Ο ίδιος.