Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

17η μέρα ή μια ακόμη ελεγεία


Ησυχία στο μέτωπο σήμερα,
μόνο που δε μάς είπαν πόσους
έχωσαν καψαλισμένους στην άμμο.
Αναρωτήθηκα αν η έρημος
αποβάλλει τα ξένα σώματα
σαν το έρμο μας το κορμί... Σουρουπώνει∙
διαβάζω γράμματα του Μεσοπολέμου∙
αλληλογραφούν και φιλιούνται με λέξεις
χωρίς να ξέρουν αν ποτέ θα ιδωθούν,
η Τσβετάγιεβα, ο Πάστερνακ, ο Ρίλκε.


Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, «Ημερολόγιο Πολέμου» από τη συλλογή∙ 'Αδεια φύση (έκδ. Κέδρος, Αθήνα 1993, σ. 32).



----- 
Και Ωσηέ του προφήτου τη 17η! Ο ίδιος.

2 σχόλια:

ellinida είπε...

η έρημος μάλλον τα αφομοιώνει φίλε μου αγαπητέ

το θείο τραγί είπε...

Ας βγούμε λοιπόν, αγαπητή μου ελληνίς στην έρημο, να ιδούμε...

Πλαγίως, υποθέτω πως είστε καλά. Και χαίρομαι.
Ο ίδιος.