'Οσοι χορεύουνε στη θράκα, στη Θράκη ή στην Ινδία ή οπουδήποτε αλλού, με μουσικές και προσευχές κι ένα θεό μέσα τους, δεν ξέρουν τί θα πεί να κάθεσαι, μες στη σιωπή, σε αναμμένα κάρβουνα και να μην έχεις μέσα σου θεό.
*
Είναι ωραίο πράγμα ο άνθρωπος, το πιο ωραίο, ίσως, αντικείμενο, κυρίως όταν μένει ακίνητος και σιωπηλός σε μια γωνιά του δωματίου ή του τοπίου, λησμονημένος και σχεδόν αόρατος. 'Οσο πιο ακίνητος ο άνθρωπος, όσο πιο σιωπηλός τόσο πιο ωραίος∙ όσο πιο αόρατος τόσο καλύτερα για το δωμάτιο ή το τοπίο.
Αργύρης Χιόνης, το πρώτο από τις «Ιστορίες μιάς εποχής που πέρασε χωρίς ποτέ να έχει έρθει», και το δεύτερο από τα «Περί ανθρώπου». Περιέχονται στην συλλογή∙ Εσωτικά τοπία (έκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1991, σσ. 30, 39).
-----
* Με την ευκαιρία, η λεξούλα του τίτλου του παρόντος δεν είναι άλλη από την ονομασία που παραδίδει ο αρχαίος φυσιοδίφης Διοσκουρίδης για το γνωστό ινδικό προϊόν, έτι εν χρήσει τη σήμερον, τζίντζερ. 'Ε, λωλέ! Ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου