ησθάνθην αληθή αναψυχήν

ουκ επιλήσομαι των λόγων σου 

του Μάρκελλου 

'Εραβε κουκούλια,
μελωδίες, τυπικά
στο υφαντό της Χάρης Της.
Τόσα χρόνια στο αρχαίο Kελλί, κευθμών αληθείας.
Πόσα χρόνια στο αναλόγι.
Λίγα βήματα από τον Κύριο,
τον Εν Ετέρα Μορφή.
Καρεώτη γέροντα, ζύγιζες σωστά τα πράματα.

*

Χειμώνας στην Σταυρονικήτα,
στην άλλη Ελλάδα - την παλαιά,
την έσω.
Του Στρειδά. Γιορτάζει ο παππούς από την Λυκία.
Εξεπλάγην της φωνής σου.

**

Κτυπάει το μολύβι στο μακρύ
το ξύλινο τραπέζι.
Ψαλίδι μυστικής κουράς στους Ρολογάδες.
Να τούς λες: «έτσι ψέλναν οι παππούδες».

***

Ακούω να κανοναρχείς τον διακο-Ιωάσαφ
«Δια βρώσεως…»
και σιγάζω.

Απότομες αγιονορείτικες πλαγιές, ευώδη άνθη.
«Ζεί», είπες, και
«ησθάνθην αληθή αναψυχήν».

Ευφρόσυνος Σκητιώτης 

Προφήτου Ελισσαίου, 2012 

δίχως αγρύπνια στα καθ' ημάς