Τον αγιογραφικό διάκοσμο του Γαλατάκη περιέγραψε πρώτος στα 1974, ο αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Λιάπης. Την ίδια χρονιά, ο Μ. Χατζηδάκης, μελετώντας τα εικονογραφικά δεδομένα και κυρίως την τεχνοτροπία του διακόσμου του καθολικού, συμπέρανε ότι οι αγιογραφίες είναι έργο του εργαστηρίου των Θηβαίων αδελφών Γεωργίου και Φράγκου Κονταρή.
[σημ. 24: Οι Θηβαίοι αδελφοί Γεώργιος και Φράγκος Κονταρής εργάσθηκαν στη μονή Φιλανθρωπινών (νάρθηκας και εξαρτηματικοί ναοί), στη μονή Βαρλαάμ (νάρθηκας), στη μονή οσίου Μελετίου (λιτή), στα Μετέωρα, στα Ιωάννινα κ.α.]
Το παραπάνω συμπέρασμα επιβεβαίωσε στα 1996-97. η Τριανταφυλλιά Κανάρη, αρχικά με εκτενέστερο δημοσίευμά της και στη συνέχεια ως θέμα διδακτορικής διατριβής. [σημ. 25: Σύμφωνα με την Τρ. Κανάρη, ο αγιογραφικός διάκοσμος, που χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 16ου αιώνα (1584-1586), παρουσιάζει επιρροές από την Κρητική σχολή, χωρίς ωστόσο το αγιογραφικό εργαστήρι των Κονταρήδων να αρνείται την καλλιτεχνική του ταυτότητα, που το κατέτασσε ξεκάθαρα ανάμεσα σε αυτά της Ηπειρωτικής σχολής].
Ο αγιογραφικός διάκοσμος της μονής Γαλατάκη, παρά τις φθορές που θα υφίσταται από την πολυκαιρία και τη μανία των αλλοθρήσκων, θα αποτελεί για αιώνες διδακτική θέση για το ανώνυμο πλήρωμα και χώρο έκφρασης της λαϊκής θρησκευτικότητας των προσκυνητών, αλλά και των ναυτικών. Μάλιστα, οι τελευταίοι φρόντιζαν να χαράζουν ανώνυμα, τα ομοιώματα των ιστιοφόρων τους επάνω στις αγιογραφίες, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν την προστασία του Θείου.
Β. Ν. Δούκουρης, Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Γαλατάκη Β. Ευβοίας (έκδ. Ι.Μ. Αγ. Νικολάου Γαλατάκη, Λίμνη 2013, σ. 40).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου