συνοδοιπόροι

Οι εν πελάγει μεγάλω πλέοντες,

οις ουκ όρος, ου βουνός, ουδέ σκόπελοί τινες

την χέρσον σημαίνουσι,

πρός τινας αστέρας αποβλέποντες και προς εκείνους

 το σκάφος ρυθμίζοντες, αναυάγητοι διαμένουσιν.*

ΤΟ ΨΩΜΙ

Ένα τεράστιο καρβέλι,
μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι
και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,

όμως μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος,
κι αυτή μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή,
λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο
που μοίραζε ουρανό!

Ας μη το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.

Μίλτος Σαχτούρης

*

Ο Ιερέας μέσα στη θεία Λειτουργία, με τρόπο πνευματικό και σε χρόνο λειτουργικό και τόπο νοητό, ζεί ως πνευματικές αλλαγές ηλικίας όλη τη ζωή του Χριστού. 'Οντως μπροστά από την ιερά Πρόθεση βιώνει τη Γέννηση, λέει τα αντίστοιχα λόγια και βρίσκεται προ του Σπηλαίου. Σπαργανώνει τον Χριστό με τα πολύτιμα καλύμματα και τον αέρα, έχοντας μνημονεύσει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων, αισθανόμενος πατέρας τους, όλων όσοι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν μέχρις ότου η Αγάπη «κλείσει» τους αιώνες, ως Κύριος προϋπάρχων, ερχόμενος, ελθών και μέλλων έρχεσθαι. Συνοδοιπόρος του καθίσταται και ο Ιερέας σε αυτή την πορεία. Και γίνεται σύλληψη ξένη μέσα στην καρδιά του Ιερέα. Αισθάνεται η δόξα του Φωτός να έρχεται από το μέλλον, από τα έσχατα: ζεί τα έσχατα.

αρχιμ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, 28.12.2014 (Φωνή Κυρίου 2014, σσ. 207-208).


-----
* Στο motto η απαρχή του Βίου του Νίκωνος του Μετανοείτε εκ του Κουτλουμουσιάνου Κώδικος 210 (έκδ. Οδ. Λαμψίδου Δ.Φ., Ο εκ Πόντου όσιος Νίκων ο Μετανοείτε (κείμενα - σχόλια), Επιτροπή Ποντιακών Μελετών (Πηγαί της Ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου 4), Αθήνα 1982, σ. 161).-