και οι πληγές μένουν ένα ενθύμιο

[...]
Εγώ με τα μάτια ενός παιδιού
που τρώει μαλλί της γριάς
και μπαίνει στο τρενάκι του τρόμου.
Ο νάρκισσος καθρεφτίζεται σ' εμένα
κομμάτι κομμάτι φτιάχνω το παζλ της ζωής μου.
Αυτό είναι μυστικό, δε θα το πώ, αλλάζω δρόμο.
Χάνομαι στις πόλεις. Χάνομαι στις πόλεις.
Χάνομαι παίζοντας με τους πλανήτες.
Η καρδιά μου κάνει τα-τα-τα.
Είναι σημάδι πως σχεδόν έφτασα
στα σύνορα της αλήθειας.
Το ψέμα δεν είναι άλλο από ένα φλιπεράκι τρελό.
Game over, game over.

*

«Η Αλίκη δε μένει πια εδώ»

Κι εκείνη όλη της τη ζωή πέρασε ελπίζοντας
πως θα αλλάξουν τα πράγματα·
το θυμάμαι, Κατερίνα
ήσουν εσύ που περίμενες ώρες ατελείωτες
ένα σημάδι πως είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Σου γράφω γιατί έμεινες μόνη σου με τα φαντάσματα
εγώ δεν μπόρεσα, πήγα σε άλλη γη
που το πάθος για τη ζωή
γίνεται ένα με τη μουσική
και οι πληγές μένουν ένα ενθύμιο
στον μπουφέ με τις φωτογραφίες
των συγγενών που πέθαναν.
Κάθε φορά που μιλάω για σένα
δάκρυα ποτάμια· είσαι η ψυχή κι η βροχή
ψυχούλα μου.

Μυρτώ Τάσιου, Η Αλίκη δε μένει πια εδώ (εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2014, σσ. 27, 7). Νεκρή βρέθηκε πέρσυ τέτοια μέρα η κόρη της Κατερίνας Γώγου, Μυρτώ Τάσιου, σε ηλικία 48 ετών. (Ναυτεμπορική, Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015)