7.012. Η κατοχύρωση της εγκυρότητας των μεταφυσικών προτάσεων με την καταφυγή στις «εξ αποκαλύψεως» αλήθειες, εξορίζει τη μεταφυσική από τον χώρο της έλλογης εμπειρικής πιστοποίησης, τη μεταθέτει στον χώρο του αυθαίρετου μυστικισμού, του ευνουχισμού της κριτικής σκέψης, της τυφλής υποταγής σε «δόγματα», της δεισιδαιμονίας και των φαντασιώσεων.
Η μόνη έλλογη λειτουργικότητα της μεταφυσικής είναι στην περίπτωση αυτή η ιδεολογική της χρήση: η εκμετάλλευσή της για την κυριαρχική επιβολή της αυθεντίας και του κύρους των εκπροσώπων του υπερβάλλοντος κόσμου και των αντικειμενικών «αξιών» του.
Έτσι η μεταφυσική γίνεται μέσον για τη δικαίωση της κυριαρχίας κάποιων ατόμων ή ομάδων πάνω στο σύνολο κοινωνικό σώμα, όπως και βάλσαμο («όπιο») για να παρηγορείται η υποταγή και ο εξουσιασμός των υπολοίπων.
Χρήστος Γιανναράς, Προτάσεις κριτικής οντολογίας (έκδ. Δόμος, Αθήνα 2005, σσ. 127-128).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου