στην τόση θερμότητα του προσώπου σου
Ξυπνώ - κυριακάτικο πρωϊνό
κι οσφραίνομαι των μπράτσων
έντονη μυρωδιά.
Ξάφνου
εγείρεται μέσα μου η επιθυμία
τού να σ' αγγίξω.
Επιθυμία
να φθάσω –σίσυφος εγώ-
Κι ονειρεύομαι
Απ' την λευκότητα και την απαλότητά σου
Να πιώ.
Νά 'ναι τάχα αυτή η ευτυχία μου;
Νά! Κυλιέμαι στα μάγουλά σου γύρω
Βυθίζομαι μέσα σου
Αναδύομαι από τα στήθη σου...
Ταλιθά, ταλιθά *...
Αυτήν σου την ντροπαλότητα εξυμνώ
Και σιγουρεύομαι
[...]
-----------------
* λέξις αραμαϊκή (αρχ. συριακή). σημαίνει την κόρη. νεάνιδα.
ΥΓ.1: Εντός των αγκυλών πρόστυχα λόγια του τύπου:
«Οι άντρες που δουλεύουνε
γαμάνε γυναίκες βυζαρούδες
γυναίκες με μεγάλα βυζιά».
ΥΓ.2: Δεν ευθύνομαι εγώ για τούτες τις δροσιές.
9 σχόλια:
Μας κάνατε κι εμας σισύφους.
Δεν μας αφήσατε κι εμας να φθασουμε.
Καλύτερα!
Υπάρχει και η ευτυχία της προτίμησης.
Τα κόκινα μάγουλα και οι λοξή ματιά.
Τι νομίζετε κάνουμε κάθε μέρα πίσω απ' τις οθόνες.
Την ντροπαλότητα εξυμνούμε.
Μα ναί! Δεν λάβατε τυχαία τούτο το ζηλευτό παρώνυμο.
Ο κόκκινα μάγουλα και μπόλικες λοξές ματιές.
Thx, Αλέξη Σ. παλεύουμε...
θείο τραγί, έχεις διαβάσει μήπως τό: " Τό βατερλώ δύο γελοίων" ;
Και μ' αρέσει πάρα πολύ μάλιστα.
Γιά "πές" λοιπόν... Τί ιδιαίτερο έχει;
Καλοφροντισμένη δοσολογία ειρωνείας;
Νατουραλιστικό;
Πολιτικώς; Ορθό ή καθήμενο;
Τί πραγματεύεται;
(Ρωτώ πολλά;)
Και πολλά ρωτάς και θα το ρίξεις έπειτα και στο γυαλό.
Ο Σκαρίμπας είναι αυτός που είναι με την κοφτερή την ειρωνεία του, την επί πτερύγων ανέμων ελισσομένη κι απλωμένη αν φάς. 'Αμε και στα δικά μας με τους στριγκούς φθόγγους των τακουνιών σαν γλιστρούν πάνω στη λαμαρίνα.
Τά πτερόεντα πού προτείνεις, μέ λίγη μουστάρδα δέν είναι καθόλου άσχημα... Δημιουργείται μιά ευεξία, ναί, η οποία δέν χαλά ούτε κάν από μιά κάποια ανησυχία μέ τίς σπινιές λόγω ολισθηρότητος επί τής αλμυρισμένης λαμαρίνος.
Καλά ταξίδια.
Φχαριστώ (και για τα καλά ταξίδια και την αντιλαβή).
Δημοσίευση σχολίου