Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2006

[πως]


Μ' αυτά και μ' αυτά θα έπρεπε ωστόσο να έχει γίνει αντιληπτό πως οι λέξεις αφήνουν σημάδια στο σώμα μας. Κάτι σαν τον βιασμό κοριτσιού και μώλωπες.


12 σχόλια:

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Καλή εβδομάδα!

Για αυτά σου τα ωραία σ' αγαπώ και μου λείπεις. Το ξέρεις!

ellinida είπε...

Κι'όμως πάλι λέξεις είναι αυτές που θα γιατρέψουν .
Καλή βδομάδα και από μένα .

Provato είπε...

Καλή βδομάδα γλυκέ μου σκεφτικέ αδελφέ.

σε φιλώ πολύ και σε αγκαλιάζω τρυφερά.


έχεις δίκιο.

Μπεεεε

Ανώνυμος είπε...

μα έτσι !

το θείο τραγί είπε...

Δε.. δε ξέρω τί να πώ... για τα γλυκά σας λόγια (μετά τόσα και τόσα που προηγήθηκαν τις τελευταίες μέρες... βλέπετε πού φθάσαμε)...

(φχαριστώ σας. θα επανέλθω. τώρα δεν...)

'Ομως...
Χοιροβοσκέ, εσύ έχεις το καντηλάκι σου. ;) Σε σκεφτόμουνα το Σάββατο που ανέβαινα με τον Ηλεκτρικό και πέρασα από τα μέρη σου και.. και... Σε σκεφτόμουνα. Αλλά... τώρα που με παράτησε κι ο γκόμενος ;) [που θα έλεγε και ο πρβτ]
Ελληνίς, υγιαίνετε. Καλή εβδομάδα. Να ηρεμήσουμε τουλάχιστον.
Πρβτ. (τί να πώ;)
Πλβ. [πώς πάνε οι σπουδές;]

Τουλάχιστον κάποιοι μάς θυμούνται στις προσευχές τους, και μάς λιγώνουν, κρυφίως.

Ανώνυμος είπε...

Οι ισχυρισμοί ότι τον ... παράτησα, δεν είναι ακριβείς.
Υπήρξε όντως μια κρίση.Αλλά ποτέ δεν μου πέρασε απ το μυαλό να τον εγκαταλείψω.
Για να μην μπαίνουν ιδέες λοιπόν σε διαφόρους, δηλώνω δημοσίως οτι τον αγαπώ. Πολύ.

ο...γκόμενος (που θα λεγε κι ο πρβτ)

Ανώνυμος είπε...

μια χαρά. το αυτό ευχόμεθα και δι' υμάς.

το θείο τραγί είπε...

έλα έλα! και ο ένας και ο άλλος με τους γκόμενους...

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Θείε Τραγί,

Είναι αλήθεια ότι έχω το καντηλάκι μου.Και μάλιστα γένους θηλυκού!

Ομως,μια παρουσία ενσαρκωμένη σ' ένα φίλο ιδιόρυθμο, με αισθήματα και λέξεις που προσπαθούν να μην πληγώνουν και βιάζουν, είναι σε όλους μας, θαρρώ, απαραίτητη.

το θείο τραγί είπε...

Χοιροβόσκε μου, μές στην πολλή μου ιδιορρυθμία –θα το πώ κι εγώ- ναί, σ' αγαπώ. Τα λέγαμε και πέρσυ τέτοιον καιρό. Μα –βλέπεις- είναι κάτι που λέγεται μόνο μές στην πολλήν μου ιδιορρυθμία.

Το να τονίζεται από διαφόρους (βλ. και Αθήναιον) πως "δεν πληγώνουν" οι λέξεις μου, είναι νομίζω ένας ευφημισμός. Αφού οι λέξεις μου πληγώνουν. Και πολύ, μάλιστα.-

Αυτό, τώρα, με το "θηλυκό" σου το καντηλάκι, νομίζω, είναι συνάμα κάτι που έχει επικρατήσει να λέγεται γενικότερα. Αν ερμηνεύω σωστά, αναφέρεται και στην δημώδη έκφραση, έτι εν χρήσει τη σήμερον: «γαμώ το καντήλι μου, γαμώ»...

Αυτά! Και άλλα τινά στου kuk, με τραγουδάκι σμυρνέϊκο.



Υ.Γ. Ναί, είμαι ιδιόρρυμος. Κατ' ουσίαν, άνθρωπος στενός. Δεν τα καταφέρνω στο "χωριό". Δεν είμαι της παρέας. Δεν κάνω καλή παρέα. (Θυμίζω το «απαράμιλλον»: «σκάσε και τρώγε»... της «επιφανείας»).


Υ.Γ.2. Χμμ! Για την κρυφή σου ταυτότητα: -Μη περιμένεις να με φωτίσει ο κοπρώνυμος δια της "παρουσίας" σου.

Ανώνυμος είπε...

Μουμπλε μουμπλε μπλε Σας πιάνεοι με τα πρώτα κρυα και τους δυο έτσι; Η συνταγή είναι γνωστή βρεμενη σανίδα στον πισινό εις αμφοτέρους. (το τόνισα σωστά τράγε μου;)οο χο

το θείο τραγί είπε...

Ισχύει, λοιπόν, το "έλα έλα" που αντέτεινα πιο πριν και το οποίο εκφέρεται με αρκετή δόση αυστηρότητας, φυσικά. "'Ελα, κάνε μου τη χάρη..." και τα λοιπά.