Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2006

lastnightidreamtthatsomebodylovesme


Χαίρεται
πραγματικά χαίρεται κανείς
να το διαβάζει ετούτο το παιδί. Πόση αγάπη κατόρθωσε!
Πόση αγάπη ενέθεσε στις λεξούλες του, τούτο το παιδί. Λέξεις για το μωρό του.
Κάθε του λέξη ένα κάλεσμα, εν' άγγελμα κι αγκάλιασμα μαζί. Κάθε του λέξη μια γιορτή για την δική του αγάπη. Το μωρό του. Τον λένε Αλέξανδρο. 'Ετσι υπογράφει κι είναι απ' την Αθήνα. 'Ω, μην ενοχλείτε εισβάλλοντας στο blog αυτό. Αυτό που τώρα δά επαινώ. Αν είναι να κάνετε φασαρία, αυτού μέσα, μη μπείτε καθόλου! Προς Θεού! Ας σεβαστούμε την αγάπη. Την αγάπη του.

'Ονειρα γράφει καθ' ύπαρ, τούτο το παιδί. Στην ευτυχία χαρισμένα. Την ευτυχία του. [Κι όποιος πεί πως επαναλαμβάνεται στα γιορτινά του γραφόμενα, πιπέρι στο στόμα του θα βάλω].
Για τους πολλούς σκάνδαλον, γιατρειά για μένα, ο λόγος του. Στον αντίποδα, κείνη η φτιασιδωμένη αμάχη. Κείνη η γνωστή ασθένεια: κόρες κραγμένες της χλαλοής. Τα βάζουν με τον ένα και τον άλλο. Και κρατημό δεν έχουν. Πόση θλίψη, αλήθεια…
Τουλάχιστον αυτός κατάφερε να γλιτώσει απ' την ασθένεια την πολλή, της ψυχής, που απροκάλυπτα μέρες τώρα μαυρίζει σε, ψυχή μου. [-Πως τα κατάφερες, άθλιε, να ξεζουμίσεις τη ψυχούλα σου, έτσι… Τόσο άχθος φέρεις; Τόσο βαριά ταλανίζεσαι; Και ζητάς, τί αλήθεια;] Ενώ, τούτος εδώ, ώ πόση αγάπη κατόρθωσε! Για το μωρό του!
Επέτυχε αυτό που λέγαν παλιά οι γεροντάδες. την αγάπη.
Elke dag.
Κάθε βράδυ.


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγάπη είναι χαρά !
Είναι όταν σέβεσαι και αγαπάς τους άλλους.
Όταν δεν κάνεις συνέχεια το δικό σου.
Όταν σκέφτεσαι τον άλλο, όταν είσαι αλτρουιστής.
Η αγάπη είναι ωραία.
Κι αν δε σε αγαπούν, εσύ ν' αγαπάς.
Κι αν δε σε συμπονούν, εσύ να συμπονάς.
Η αγάπη είναι ωραία.
Ο κόσμος χωρίς αγάπη θα ήταν μία από τις μαύρες τρύπες του διαστήματος που δεν περιέχουν τίποτα, μονάχα τη λύπη, τη στενοχώρια και την αντιπάθεια, μεταξύ ανθρώπων. Ο κόσμος χωρίς αγάπη θα ήταν ξερό ποτάμι που θα σταματούσε σε μια από τις πλαγιές των βουνών και θα έφτανε στον ορίζοντα στη θάλασσα. Ο δεύτερος ήλιος της ανθρώπινης αβύσσου, η "αγάπη" αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα φωτιζόταν μόνο επιφανειακά και όχι στην καρδιά. Έτσι ο κόσμος θα ήταν χωρίς αγάπη και κάθε ανθρώπινη καρδιά θα ήταν άδεια από χαρούμενα συναισθήματα.
Αγάπη λοιπόν... κάθε βράδυ...

Ανώνυμος είπε...

και ιδών αυτόν, εσπλαγχνίσθη, και προσελθών κατέδυσε τα τραύματα αυτού, επιχέων έλαιον και οίνον,
επιβιβάσας δε αυτόν επί το ίδιον κτήνος, ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον, και επεμελήθη αυτού.

από την ευαγγελική περικοπή τις εστι μου πλησίον της προηγούμενης Κυριακής

Ανώνυμος είπε...

και ιδών αυτόν, εσπλαγχνίσθη, και προσελθών κατέδυσε τα τραύματα αυτού, επιχέων έλαιον και οίνον,
επιβιβάσας δε αυτόν επί το ίδιον κτήνος, ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον, και επεμελήθη αυτού.

από την ευαγγελική περικοπή τις εστι μου πλησίον της προηγούμενης Κυριακής

το θείο τραγί είπε...

Μαγάπησες πολή, "ευαγγελική περικοπή" είπες; Πόσα χρόνια έχω να το ακούσω αυτό. Λέγε μου για ευαγγελικές περικοπές. Για το Χριστόδουλο μη μού λες. Κάτι με πιάνει.

Αλέξανδρε, σού εύχομαι δύναμη να έχεις να τυλίγεσαι στην αγάπη σου. Είδα και το δικό σου σχόλιο με τις ευχαριστίες σου. Εγώ δεν το έκανα για να με ευχαριστήσεις. Απλά έκανα κάποιους συνειρμούς και έγραψα το post.

Ως προς την προσφιλή της καύλας θεματική, δες και αυτό εδωδά το παλαιό "εγκώμιο", αλλά και το "Ο φλοιός", καταχωρημένο στο "Hotel της μεμορής" (θα ρολάρεις, όπως, κάτω-κάτω θα το βρείς). Περιέχει μιά κάποια πρακτική θεωρία περί αγάπης. Και, ναί, δε λέει "φαλλός", λέει: "φλοιός".

Σε φιλώ
Ο ίδιος

το θείο τραγί είπε...

Το link σου που δεν το πέτυχα με την πρώτη είναι αυτό εδώ.

Συγνώμη κιόλας που δεν απάντησα νωρίτερα. Νόμιζα πως δεν υπήρχαν σχόλια σε τούτο το post. Μάλλον δε δούλευε πάλι ο blogger. ;)

Ανώνυμος είπε...

Οχι εσένα, τον αλλο αγάποησα εγω