Αναγκάστηκα να γυρέψω τέταρτο αφέντη, κι αυτός βρέθηκε να είναι καλόγερος της Θείας Ευχαριστίας, όπου με πήγαν οι γυναικούλες που σάς είπα, και που τον έλεγαν συγγενή τους, και ήταν ο ευλογημένος άσπονδος εχθρός της καλογερικής. 'Ολο έξω έτρεχε και ήταν φίλος, φίλτατος της κοσμικής ζωής και των επισκέψεων, τόσο που φαντάζομαι πως αυτός έλειωνε τα περισσότερα παπούτσια απ' όλους όσους κατοικούσαν στο μοναστήρι εκείνο. Αυτός μού έδωσε τα πρώτα παπούτσια που φόρεσα στη ζωή μου και δε μού φτούρησαν παραπάνω από οχτώ μέρες, μα ούτε κι εγώ άντεξα περισσότερο στις τρεχάλες που έκανε αυτός ο καλόγερος. Γι' αυτό, καθώς και για κάτι άλλα, ας τα πούμε μικροπράγματα, και που προτιμώ να μην τ' αναφέρω, έφυγα κι απ' αυτόν.
Ανωνύμου, Ο Λαζαρίλιος ντε Τόρμες [Επεισόδιο τέταρτο] (μτφρ. Ιουλία Ιατρίδη, έκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα 1971, σ. 83).
-----
Εδώ, στο τέταρτο επεισόδιο, περιγράφεται με απολαυστική συντομία η περιπέτεια του αφελή ήρωα με την "καλογερική" τέχνη. Γνώρισε κι άλλες τέχνες κι από όλες έφευγε στο τέλος δαρμένος, ώσπου τού δόσανε μια πουτάνα νά 'χει για γυναίκα. Την πουτάνα του χωριού σα να λέμε. Ο ίδιος.
4 σχόλια:
"Τρυγήσας αμαρτίας τους καρπούς
τεθανάτωμαι,
και προσφέρων την ψυχήν άκαρπον
κράζω σοι∙
Καρποφόρον δείξον,
η τω καρπώ σου
την φθοράν
εξαφανίσασα".
Τροπάριο από τον κανόνα της Θεοτόκου (εκ της ωδής ζ') του όρθρου της Τετάρτης της εβδομάδος του γ' ήχου, ου η ακροστιχίς∙ "Τρίτον μέλισμα τη Θεοτόκω φέρω". Την ίδια μέρα παίζει και πρωτεύει και ο σταυρώσιμος κανόνας (Τετράδι γαρ), ου η ακροστιχίς∙ "Πόνους έπαυσας των βροτών πόνοις, Λόγε". Του Ιωσήφ, πάντα.
Από τον κανόνα των αγίων Αποστόλων της ίδιας εβδομάδος, (δηλαδή τον πρώτο κανόνα του όρθρου της Πέμπτης) συγκρατώ ένα τροπάριο της εβδόμης και πάλι ωδής, κατά τι κατανυκτικό:
"Την μωρανθείσαν μου ψυχήν,
σαρκικοίς παθήμασιν,
άλας θείον υπάρχοντες,
Θεηγόροι Απόστολοι Κυρίου,
εκκαθάρατε πιστούς ζωογονούντες".
Τέλος, από τον όρθρο της Παρασκευής που έχει φυσικά πρωτίστως σταυρώσιμο κανόνα (Παρασκευή γαρ) αλλά και έτερον της Θεοτόκου (όπως και κάθε Τετάρτη της Οκτωήχου συμβαίνει), συγκρατώ ένα παλίντονο και κατανυκτικό τροπάριο από την τρίτη (γ') ωδή του της Θεοτόκου, για την διαπλαστική εν θαλάσση εικονοποιΐα του και τον γλυκασμό της Παρθένου:
"Οι εν πελάγει θαλαττεύοντες αμαρτίας,
και πταισμάτων άλμη καταποθέντες,
τω γλυκασμώ σης πρεσβείας,
συγκαταφεύγομεν".
'Απαντα εκ της Παρακλητικής. Ο ίδιος.
Δεν μπορώ να μην σημειώσω εδωδά το ιδιόμελο κατά τον χριστουγεννιάτικο εκείνο ύμνο άκουσμα που άκουσα στον σημερινό κυριακάτικο όρθρο:
"Κατεπλάγη Ιωσήφ,
το υπέρ φύσιν θεωρών,
και ελάμβανεν εις νουν,
τον επί πόκον υετόν,
εν τη ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε,
βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον,
ράβδον Ααρών την βλαστήσασαν∙
και μαρτυρών ο Μνήστωρ σου και φύλαξ,
τοις ιερεύσιν εκραύγαζε∙
Παρθένος τίκτει,
και μετά τόκον,
πάλιν μένει παρθένος".
Ιδιόμελο θεοτοκίον των αναστάσιμων καθισμάτων μετά την α' στιχολογίαν του όρθρου της Κυριακής του δ' πια ήχου. Εκ της Παρακλητικής. Ο ίδιος και πάλι.
"Πρόβατον ειμι της λογικής σου ποίμνης,
και προς σε καταφεύγω,
τον Ποιμένα τον καλόν∙
ζήτησόν με τον πλανηθέντα ο Θεός,
και ελέησόν με".
"Πλύνον με τοις δάκρυσί μου Σωτήρ,
ότι ρερύπομαι εν πολλαίς αμαρτίαις∙
διό και προσπίπτω σοι∙
'Ημαρτον ελέησόν με ο Θεός".
Κατανυκτικά τροπάρια από τα απόστιχα των αίνων του όρθρου της Δευτέρας της εβδομάδος του δ' ήχου. Εκ της Παρακλητικής. Ο ίδιος.
"Ο καταλύσας της Αρτέμιδος άψυχα ξόανα,
του νοός μου εμπαθή ινδάλματα εξαφάνισον
θείαις μεσιτείαις σου, πάτερ Νικόλαε".
Τροπάριο της τρίτης ωδής του δευτέρου κανόνος του όρθρου της Πέμπτης της εβδομάδος του τετάρτου ήχου. Στον δεύτερο κανόνα κάθε Πέμπτης υμνείται ο άγιος Νικόλαος ο εν Μύροις. Εκ της Παρακλητικής. Ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου