όλοι στη γή να γυρίσουμε πρέπει

[… Διώξε, πατέρα,
κάθε μας άθεο πόθο. Ας μην ψάχνουμε πάντα τα μάταια
και την πατρίδα ας θυμόμαστε. Κι αν με τα πήλινα μάτια
δεν θα σε δούμε, ας σε δούνε του νού μας τα μάτια!] *

Terrae [= Ύμνος στη γή]

[… Δεν συλλογιόμαστε που όλοι στη γή να γυρίσουμε πρέπει
που τον φτωχό από τον άρχοντα δεν ξεχωρίζει κι αιώνια
όλους στο στήθος της παίρνει αγαπώντας μας όλους το ίδιο.
Και συ μεγάλη γενέτειρα, αφού κάθε ελπίδα γαλήνης
είναι μακριά μας, για στάσου κοντά μας και φέρε μας δίπλα
στους πεθαμένους, και τα βάσανά μας λυπήσου, Μητέρα.]

Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, μεταφράσματα από νεολατινικά του ποιήματα, εκ της συλλογής Ιωάννης Γεωμέτρης - Χριστόφορος Μυτιληναίος – Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης. Τρεις μεγάλοι Βυζαντινοί ποιητές (επιλ.-μτφρ. Γ. Βαρθαλίτης, έκδ. Αρμός, Αθήνα 2017, σ. 121).

*

Τοιαύτα των σων και τα μικρά πλασμάτων,
αριστοτέχνα Σαβαώθ παντοκράτορ.
Τοις ουν μεγίστοις ουδέ προσβαλείν σθένων
εκ των μικρών υμνείν σε τολμώ τον μέγαν.*

-----
* Στο motto μεταφρασμένοι οι καταληκτήριοι στίχοι του ιδίου εκ του ποιήματος Iovi Optimo Maximo [= Ύμνος στον κράτιστο μέγιστο Δία] (ό.π., 111).

** Στην κατακλείδα το τελευταίο μόλις τετράστιχο εκ του πονήματος του Χριστόφορου Μυτιληναίου Εις τον (αράχνην) (ό.π., σ. 88). Αποδίδει ο μεταφραστής: «Τέτοια, αριστοτέχνη Σαβαώθ παντοκράτορα, είναι και τα μικρότερα των πλασμάτων σου. Τα μέγιστά σου δεν μπορώ να τα αγγίξω. Γι’ αυτό, τολμώ, να σε υμνήσω, μέγα, απ' τα μικρά».