Μεσημέρι. Υπέροχος ήλιος. Βγήκα στο μεσημβρινό μπαλκόνι να στεγνώσω τα μαλλιά μου στη ζεστούλα. Με κεντάει με τις καυτές ριπές του. -/- Ξημερώματα και το κρύο τσούζει. Προτού ακόμη ξεμυτίσει ο ήλιος στο γκρίζο στερέωμα έν' αστέρι. Με αναζωογονεί κείνο το πρωϊνό το βοριαδάκι στο πρόσωπο. Στο πετσί το νιώθω. Κάπως έτσι μένω, εδώ. Στις παρυφές της μεγάλης πόλης δεμένος. Η αίσθηση του περιβάλλοντος μού είναι οικεία. Στις αισθήσεις. Και μιλιά λεμόνι.
[στη ζεστή αγκάλη σου, κρύο]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου