fatih akin

ή Η άκρη του ουρανού και άσε να χιονίζει...

Ο Νεζάτ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, αποδέχεται με βαριά καρδιά το γάμο του πατέρα του με τη Γέτερ, μια γοητευτική πόρνη. Όταν η τελευταία χάσει αναπάντεχα τη ζωή της, ο Νεζάτ θ' αναζητήσει την κόρη της Αϊτέν, μια πολιτική ακτιβίστρια την οποία καταζητεί η τουρκική αστυνομία.

Σκληρότητα και ρομαντισμός, παθιασμένοι ήρωες, παράλληλες ιστορίες γεμάτες συναισθηματική ένταση αλλά και οξυδερκής πολιτικοκοινωνική κριτική. Βραβείο σεναρίου στις Κάννες για μία από τις πιο αφοπλιστικά συγκινητικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. (πηγή: αθηνόραμα)

*

Εκ των υστέρων διάβασα την κριτική που αναδημοσιεύω εδώ από το Αθηνόραμα. Περνώντας έξω από τον κινηματόγραφο με το που αναγνώρισα τον σκηνοθέτη του head on χωρίς δεύτερη σκέψη πλήρωσα το αντίτιμο και κάθισα να δώ την νέα ταινία του καλού αυτού σκηνοθέτη, τούρκος στην γερμανία. Στις ταινίες του μ' αρέσει το πάντρεμα που κάνει της δύσης με την ανατολή, την συγκεκριμένη ανατολή που τόσο μας μοιάζει [οι τούρκοι, σα λαός, μάς μοιάζουν πάρα πολύ, στις συνήθειες και στις αντιδράσεις, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει βλέποντας τις ταινίες του fatih akin!]

Στο τέλος με μάγεψε η οδός που τραβά για την Τραπεζούντα! Είχα γνωρίσει άλλοτε την Aslu [το όνομά της σήμαινε την λιονταρίνα], καταγόμενη από αυτά τα μέρη και είχα μείνει έκπληκτος από την λευκότητα της σάρκας της και τα γαλάζια μάτια. Ο φίλος μου έλεγε πως θα ήταν σίγουρα ελληνικής καταγωγής. Δεν το λύσαμε το μυστήριο. Ο fatih akin μ' αρέσει. Μ' αρέσει πολύ. Δείτε το και δεν θα χάσετε.