από την αρχαία γραμματεία

'Οταν κανείς
διαβάζει τους σωκρατικούς διαλόγους
έχει την αίσθηση:
Τι τρομακτική σπατάλη χρόνου!
Προς τι όλ' αυτά τα επιχειρήματα
που τίποτε δεν αποδεικνύουν
και τίποτε δεν ξεκαθαρίζουν;
(1931) *

Ο Πλωτίνος χρησιμοποιεί τον Πλάτωνα όπως οι χριστιανοί μυστικοί θα χρησιμοποιήσουν το 'Ασμα Ασμάτων. Το Συμπόσιο, όπως το 'Ασμα, γίνεται αντικείμενο αλληγορικής ερμηνείας: το λεξιλόγιο της σαρκικής αγάπης χρησιμεύει για να εκφράσει την μυστική εμπειρία. Εξ άλλου, η νύμφη του 'Ασματος είναι πολύ καλύτερη απεικόνιση της ψυχής του Πλωτίνου από ό,τι ο Σωκράτης του Συμποσίου. Πράγματι, ο Πλωτίνος προτιμά τις γυναικείες μορφές της ψυχής: είναι η Ψυχή, είναι η Αφροδίτη· είναι μια παρθένος που ένας ασυγκράτητος νυμφίος μόλις άρπαξε από την πατρική οικία.

Pierre Hadot, Πλωτίνος ή η απλότητα του βλέμματος (μτφρ. Ευδ. Δελλή, έκδ. Αρμός, Αθήνα 2007, σ. 193).


-----
* Το motto εκ του Wittgenstein, Πολιτισμός και αξίες (μτφρ. Μ. Δραγώνα-Μονάχου & Κ. Κωβαίου, έκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2000, σ. 38).


Τα δυό καταπληκτικά αυτά χωρία αντιχάρισμα στην θεσπεσία εκείνη λέκτορα της έδρας της αρχαίας φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης που μ' απομάγευε κατά τις παραδόσεις της με το ξεχωριστό χάρισμα της ζωντάνιας της και την ατημέλητη αλλά ζωηρή ομορφιά της... την και κατά το δοκούν ερωτεύθηκα ο αλιτήριος. Ο ίδιος.-