Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μίλησε για την προσωπικότητα του ιερού Αυγουστίνου, τον οποίο χαρακτήρισε υιό δακρύων της αγίας μητέρας του Μόνικας, και τον συνέκρινε με τον εορταζόμενο επίσης όσιο Ιερώνυμο, αναφερόμενος στα πολλά χαρίσματά του και στους ιστορικούς παράγοντες που διαμόρφωσαν την θεολογική του έκφραση. Επίσης μίλησε για την αξία της εορτής των αγίων Πάντων, την οποία η Εκκλησία μας θέσπισε να τελήται μετά την Πεντηκοστή, ως το τέλος της μακράς προπαρασκευαστικής περιόδου που άρχισε από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή με την έξοδο του Αδάμ από τον Παράδεισο, συνεχίσθηκε με την σάρκωση, τον Σταυρό, την Ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη του Νέου και Έσχατου Αδάμ, του Χριστού, τελείωσε με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος που έκανε τους Μαθητές μέλη του Σώματος του Χριστού, μέλη της Εκκλησίας, και καρποί αυτής της σωστικής περιόδου είναι οι άγιοι Πάντες. Έκανε λόγο για τα κοινά σημεία των αγίων που είναι η ορθόδοξη γνωσιολογία, η ορθόδοξη μεθοδολογία και η ορθόδοξη ομολογία. Ο Σεβασμιώτατος [κ. Ιερόθεος] επισφράγισε το κήρυγμά του με δύο χαρακτηριστικούς λόγους του ιερού Αυγουστίνου από το Κεκραγάριό του, για τον πόθο και την αγάπη του Χριστού που καθαρίζει τελείως τον άνθρωπο από τα πάθη και για τον θείο έρωτα.
Απόσπασμα από περιοδικό επαρχιακό τύπο (περισσότερα βλ. εδωδά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου