[...] 'Ενα πλήθος επιγραφικών χαραγμάτων επί των κιόνων του Παρθενώνος, του Ερεχθείου, των Προπυλαίων και αλλαχού, αναγράφοντα τους θανάτους κυρίως των παλαιών Αρχιερέων και άλλων επισημοτήτων των σκοτεινών λεγομένων αιώνων, ανεγνώσθησαν και εδημοσιεύθησαν, και ήτο πεπρωμένον φαίνεται τα μνημειακά Αθηναϊκά θαύματα του αρχαίου Ελληνισμού με την υπερήφανον σιωπήν των να μεταβάλουν τους κίονάς των εις χρονικά δια να υποστηρίξουν την Ελληνικότητα και την ζωήν των μεταγενεστέρων Αθηνών και να βαραθρώσουν μίαν πανσλαβιστικήν κακοήθειαν.
Αι Αθήναι έδιδον βασιλίσσας εις το Βυζάντιον και οι γνωστοί σοφοί τας ήθελον ερήμους.
Αλλά και κατόπιν, μέχρι της εκδόσεως του περί του Αθηναϊκού βίου έργου ημών, υπήρξαν λόγιοι και μη λόγιοι, οι οποίοι ήθελαν, αυτοί πάλιν, τας Αθήνας εξαλβανισθείσας, χωρίς να λάβουν τον κόπον να μελετήσουν τίποτε και ιδίως τα ζωντανά μνημεία, το γλωσσικόν ιδίωμα των Αθηνών, και την λαογραφίαν εν γένει μέχρι του Αγώνος και να εννοήσουν ότι άλλο ήσαν αι Αθήναι αι περικλεισμέναι και λησμονημέναι αιώνας ολοκλήρους μέσα εις τα τείχη των και άλλο τα χωριά της Αττικής, τα οποία έδωσαν γην και άσυλον εις τα φιλόπονα της Ηπείρου τέκνα· και ότι το τείχος των Αθηνών εξηκολούθει πάντοτε να το προστατεύη η πρόμαχος Αθηνά βοηθουμένη και από τον Αχιλλέα καθ' άπαντας τους αιώνας μέχρι του έτους 1821.
Αλλά και η χρησιμοποίησις του εδάφους της Αττικής υπέρ των γεωργικών πληθυσμών της Ηπείρου μήπως εξηφάνισε τα πανάρχαια Μεσόγεια και τον Μαραθώνα και την Πεντέλην και την Αραφήνα και το Θορικόν και την Οινόην (Νοινόη) και το Λαύρειον και τον Ωρωπόν και τον Καρηττόν (Γαργηττόν) και τα Καλήσια (Εκάλην) και τον Βραώνα και ό,τι άλλο θέλετε;
Νεώτερα έργα και νεώτεραι έρευναι και ανασκαφαί αξιόλογοι ήρχισαν να επαληθεύουν τα επιγραφικά χαράγματα των αρχαίων κιόνων και τα περισωθέντα χρονικά και τας παραδόσεις και τους θρύλους, και να εξαναγκάζωνται οι σοφοί να γονατίσουν ένας ένας προ του μεγαλείου της Αθηναϊκής παλαιότητος, προ των αιωνίων Αθηνών, αι οποίαι πάντοτε υπήρξαν πόλις -μικρά ή μεγάλη αδιάφορον- και ουδέποτε χωριό. [...]
Δ. Γρ. Καμπούρογλου, Το Ριζόκαστρον (από τας παλαιάς Αθήνας). Ιστορικός Οδηγός (έκδ. Εστία 1920, ανατ. Καραβία, Αθήνα 2012, σσ. 36-37).
*
... και αν θέλης εξέρχεσαι και εις απωτέρας εξοχάς ευφροσύνους, εις την μονήν, φερ' ειπείν, του Δαφνίου, δια να ίδης τάφους με κρίνα των Δουκών της Αθήνας Φράγκων,
ή εις τους ευύδρους Αμπελοκήπους διά να ίδης καθ' οδόν τα της πλουσίας Δουκίσσης της Πλακεντίας αλλόκοτα εκείνα παλάτια...
Στεφ. Κουμανούδης, Καθολικόν πανόραμα των Αθηνών (έκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σσ. 21-22).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου