[στον Πλάτωνα:] Το σώμα είναι βάρος, όχι μόνον για τη γαλήνη και την ευτυχία της ψυχής, αλλά και για τη γνώση· συσκοτίζει τη γνωστική δύναμη της ψυχής. Ο Σωκράτης συνεχίζει παρακάτω (Φαίδων, 66d-67a): «και αν βρούμε κάποια ευκαιρία να χωριστούμε από αυτό [το σώμα] και να επιδοθούμε σε κάποια ενασχόληση, αυτό [το σώμα] παρεμβαίνει και πάλι παντού στις έρευνές μας, μάς προξενεί ταραχή και σύγχυση και έκπληξη, ώστε εξαιτίας του να μη μπορούμε να διακρίνουμε την αλήθεια, αλλά πραγματικά αποδεικνύεται σε μάς πως αν θέλουμε κάποια φορά να μάθουμε κάποιο πράγμα καθαρά, πρέπει να χωριστούμε από αυτό [το σώμα] και να παρατηρήσουμε μόνο με την ψυχή τα πράγματα, μόνα τους. Και τότε, καθώς φαίνεται, θα είναι δυνατό σε μάς ν' απολαύσουμε εκείνο το οποίο επιθυμούμε και τού οποίου λέμε πως είμαστε εραστές, δηλαδή την γνώση, αφού παύσουμε να ζούμε, όχι όμως όσοι ζούμε...».
αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Το σώμα υπό το φως της Αναστάσεως (έκδ. Χρόες, Αθήνα 2013, σ. 76).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου