Άδηλο φώς του Άδη και της Άτης
χρώμα βαθύ του Άδωνι και της Εκάτης.
Ο Αώος ο Αχελώος ο Αχέροντας
ο Αίας ο Αχιλλέας και ο Χάρος.*
+ δύοντος του ηλίου τη 23 φεβρ. του 1867 ο σεισμός
πολυταρβής, τρις την Λέσβον κοσκινηδόν εκ βραχυτά-
των διαλειμμάτων εδόνησε, τη κωμοπόλει δε ταύτη
τριάκοντα οικίας εκ τριακοσίων κατέλιπε και δυσ-
ιάτως μεν πολλούς, έστι δ' ούς τινας των ενοικούν-
των και ανιάτως έπληξε, δύο δε προ τοις πεντήκοντα
οδυνηρώς καταχώσας Άιδι, το του ποιητού ΠΡΑΑΨΕ [δυσασάγνωστο],
της Ζωοδόχου δε Πηγής το ιερόν τούτο τέμενος μέγα μέρος
κατέρριψεν, όπερ δη τον γυναικωνίτην αυτόν, ως οίον τε μεθαρμοσαμένη η κοινότης επηνωρθώσατο
δι' επιστασίας του κυρ Σταυράκη Καρέκ 1868 μαΐ 7.
*
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης τα εξωτερικά κοσμήματα των εκκλησιών. Τους παλιούς τεχνίτες τράβαγε ακατανίκητα η πέτρα και πάνω σ' αυτήν σκάλιζαν σχέδια γεμάτα χάρη πολλές φορές. Πρόχειρα αναφέρω τον άγιο Ιωάννη στο Υψηλό όπου ο Καρέκος εκτός από τις πολύχρωμες και με ωραία σχέδια σμαλτωμένες πλάκες που εντοίχισε (το ίδιο έκανε και στην Παναγία της Πέτρας), σμίλεψε χερουβείμ, ρόδακες, σταυρούς, ανθέμια. 'Αφθονα μπορούμε να βρούμε τέτοια μοτίβα και στα χωριά της Γέρας.
Πετράκου Βασ., Νεώτερες επιγραφές της Μυτιλήνης (έκδ. της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, Αθήνα 1972, Ανατύπωση 2015, σσ. 35, 47). Η ως άνω επιγραφή βρίσκεται στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Καλλονή της Λέσβου και αναφέρεται στον μεγάλο σεισμό του 1867 (270 γκρεμισμένα σπίτια και 52 νεκροί).
-----
* Ο τίτλος του παρόντος είναι στίχος ειλημμένος από επιγραφή στο Ναό του Αγίου Νικολάου στους Πύργους Θέρμης της Μυτιλήνης. Βλ. στο ίδιο (ό.π., σ. 27), όπου ο Β. Πετράκος σημειώνει: «Η λέξη αλίτης [δασυνώμενη] του στίχου 12 [της επιγραφής] είναι σπανιώτατη και σημαίνει αλιευτής, ψαράς, βρίσκεται δε, όσο γνωρίζω, μόνο στο Etymologicum Gudianum [...]».-
Στο motto, όμως, στιχάκια του Κρανιώτη Δημ., εκ της συλλογής Μετέωρα (έκδ. Το Ροδακιό, Αθήνα 2016, σ. 28).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου