ήρθα να κάνω τη θητεία μου

«Ά! Για να σού πώ! Στο στρατό ήρθα να κάνω τη θητεία μου, να σκληρύνω, να γίνω άντρας όχι καρφί».»
«Και σκλήρυνες; Έγινες άντρας;»
«Εσύ τί λες;»
«Δεν ξέρω, εσύ θα μού πείς πώς νιώθεις»
«Αν σκληρός σημαίνει κάπως μεταλλικός όπως το ατσάλι, η πρόκα, το καρφί, τότε δεν έγινα. Αν άντρας σημαίνει να ανοίγεις το σάκο τού συστρατιώτη σου, να τού πάρεις μια κονσέρβα φυλαγμένη για την ώρα που γυρίζει από υπηρεσία, ενώ ο μάγειρας δεν κράτησε γι' αυτόν μια μπουκιά φαΐ απ' το καζάνι, τότε δεν έγινα. Αν άντρας σημαίνει δεν πεινάω, δε διψάω, δε νυστάζω, δεν κρυώνω, δεν κατουριέμαι, τότε πάλι δεν έγινα».
«Τότε;»
«Τότε σ' αγαπώ και άντε μη πληρώνεις άλλο και πλουτίζεις τον ΟΤΕ. Φτάνει τώρα δυό χρόνια».
«Κι αυτούς;»
«Κι αυτούς τούς ηλίθιους τούς αγαπώ που χωρίσανε τους άντρες απ' τις γυναίκες με επίθετα
κι όχι με το φύλο. Λες και δεν έχουμε ανδροπρεπείς γυναίκες και γυναικωτούς άντρες, στη νοοτροπία και στη συμπεριφορά εννοώ.
Άνθρωποι μάς λείπουν, όχι φύλα».

*

Αναλογιζόμουνα με πόση επιβάρυνση υγείας [ενν. λόγω της πρόσθετης ποινής φυλάκισης] θα βγεί απ' το στρατό, τις μέρες φυλακής του [που προστέθηκαν] για κείνους τους αστείους λόγους.

Κι έσπαγα το κεφάλι μου γιατί επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός του Ελληνικού Στρατού με τεσσερεισήμιση μήνες διατροφής και συντήρησης ενός οπλίτη. Χρόνο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για προσαρμογή στην πολιτική του ζωή απ' όπου είχε αποκοπεί κοντά δυό χρόνια.

Φιλιππιώ Αλεξίου, Κλάση 1981, 1982, 198...; Ιστόρηση παρανοϊκών γεγονότων (ιδιώτ. έκδ., χ.χ., σσ. 80, 75).